अनायासै सम्झना आउँदा मेरो मन

आज फेरी कताकता बाट आफ्नै गाउ घर पाखा पखेरा हरुको

अनायासै सम्झना आउँदा मेरो मन भित्र देखेनै रसायर आउछ ।

 के गर्नु जिन्दगीको गोरेटोमा हिन्नै पर्ने । बनपाखामा गाई

बाखरा चराआउँदै सालको पात बजाउदै चरिहरुको चिरबिरसङै

उनिहरु सङै आबाज मिसाउदै गीत गाउदै कती रमाइलो हुन्थेयो ।

अनी गोठाला गोठल्नीहरुसङै जिस्स्किदै हिनेको बगैचामा गयर

आप हल्लायर झर्दा पाकेको मलाई भन्दै झगडा गरेको अनी

गोठालोमा खाजा खादा चाउचाउको नुन पनि आदी आदी खाको !

अहो ! गर्मी हुँदा चेपेखोलामा पौडी खेलेर साज घर आउँदा उकालो

बाटो थाकेर लखतरान । मेला पात हिन्दा जिस्किदै रमाइलो

गरेको सम्झनाले सताइरहने ।

                                  अब त ति दिन फर्केर आउँदैनन होला ।

ठिकै छ नि जिबनको दौडानमा दौडनै पर्ने यस्तै रहेछ

जिन्दगी समय सङै परिवर्तन हुनुपर्ने ।
                        आमाले पकायर दियको खानेकुरा खान कती

मिठो हुन्थेयो सम्झँदा पनिमुख रसायर आउछ । आज भोली

त सङी साथी हरु कता कता पुगे होलान है ? कोही छोराका

बाउ त कोही बच्चा का माउ भय होलान । तिहारमा भाईलो

खेलेको सम्झना त सदै मनमा ताजानै छ । सधैं दिनहरु

भात्टिमा गयर बितायको । अनी पिर्थिवीनरयन कालेजका

साथीहरुले कती मिस गरिरहेका होलान । अनी सानी हरुले

मेरो बाटो हेरिरहेका होलान । लल पर्खिबसे फर्की आउनेछु

भन्छन ।