एउटा रोगी मन

 सुरेश नाचीज

म , मनका केहि अर्बुद रोग सुम्सुम्याउँदै , दिनदिनै मनास्लु हाँसेको
एकमुष्ट अभिनय गर्दो छु ।
मनकै गढी र किल्ला टेकेर !
केहि योद्धाका निशानी
केहि युद्धका ,
छरपष्ट बिस्कुन झैँ मनको आँगनभरि सुकाएर ।
केहि मोडका दुर्घटित छायाँछबीहरु
सजीब चित्रहार भएर घरिघरि बिस्कुन चलाउँछन
रक्ताम्य आँगन ।
कारण अकारणका एकखात बहिखाताको पानापिच्छे
असरल्ल बिगत
र
उस्तै
उत्तिकै भोगाईका टुक्रा हरु
ओल्टे कोल्टे ऐना हेर्छन ,
दर्पणको धुमिल छायाँमा
एउटा समुल सपनाको आशा बोकेर ।
प्रतिक्षामा बित्दै गरेको युगले भीरका केहि गुराँसे थुंगाहरुमा चढेको जवानीको रंगलाई
छिनछिनमै बदलेर नाप्छ ।
भीडका केहि लालीहरुले जस्तै
यो भीड
लालीगुराँस हुन सक्ला र ?


नाचीज