सडकको कुकुरले झै फालेकोनी खाँए आमा,
अरु फाल्थे थोत्रा लुगा मैले तिनै लाँए आमा ।
आफ्नो पेट पाल्नै पर्यो धेरै धाँए यता उता,
साथीहरुको सामु गई जोगिको गीत गाँए आमा ।
ब्यथा भने आफ्ना लाई भने पराइ लाई पनि,
एक छाक खान धेरै लामो बाटो पनि धाँए आमा ।
मनले मागे जती मैले खान पाईन कहिलेयै पनि,
धनी बन्ने आशा बोकी झनै दु:ख पाँए आमा ।
ज्यान फाल्न सकियन एक चोटि पाएको जिबन,
दु:ख सास्ती धेरै पाँए फर्की घरै आँए आमा ।
बैरागी दाई ।
तपाईं छोरा चाहनु हुन्छ कि छोरी ?? आफ्नो इच्छा अनुसार छोरा छोरी जन्माउनुस्
पूरा हेर्नको लागि फोटो तालिकामा क्लिक गर्नुस्। वैज्ञानिकहरुले प्रमाणित गरिएको यस विधिमा ९९ प्रतिशत सत्यता मानिन्छ। धेरै मानिसहरुले यसलाई प्रत्यक्ष अनुभव पनि गरिसकेका छन्।
Thursday, December 30, 2010
Monday, December 27, 2010
आफ्नै जिन्दगीको कथा
फूल भन्थे जिन्दगीलाई मरे पछि नाऊ केहों ।
जली सक्यों मुटु अब नसोध भो घाऊ केहों ।।
कहिले आँधी चली चली कहिले हुरी चली ।
फुल्नै नपाई डाली बाट झर्यो जिन्दगी ।।
दुखीयाको कर्म खोटो नचल्ने मोहर जस्तो ।
आफ्नै आसुँ बिष बन्यो भाबिको यो लेखा कस्तो ।।
एका देशाको कथा जस्तै झुट्टो जिन्दगी ।
बिधुवाको सिँउदो जस्तो रित्तो जिन्दगी ।।
कहिले दुखी साँझ बनी कहिले रात बनी ।
बिहानीको आसै आसमा बित्यों जिन्दगी ।।
मोरङ नेपाल
काली ।
Sunday, December 26, 2010
गजल
सधै आफ्नो साथमा हुने यो संसारमा कुन् छ
दिनमा घाम साथमा थियो रात पर्दा जून् छ।
हाम्रो मिलन विछोड पनि घाम जून जस्तै,
भन्ने जान्दा जान्दै किन आँसु बगाई रुन्छ।
छोडी जानै पर्छ आखिर मन दुखाउनु किन
तिमी साथमा नभएनि माया मनमा हुन्छ।
दुई चार वर्ष दु:ख गरि फर्की आउँछु भन्दा
तिमी भन्छौ दु:ख गरे आफ्नै देशमा सुन् छ।
जन्म्यौ हुर्क्यौ यही माटोमा नाम पनि दियो
भन्छौ तिमीलाई यो देशको कति धेरै गुन् छ।
सुवाश गोरखा
दिनमा घाम साथमा थियो रात पर्दा जून् छ।
हाम्रो मिलन विछोड पनि घाम जून जस्तै,
भन्ने जान्दा जान्दै किन आँसु बगाई रुन्छ।
छोडी जानै पर्छ आखिर मन दुखाउनु किन
तिमी साथमा नभएनि माया मनमा हुन्छ।
दुई चार वर्ष दु:ख गरि फर्की आउँछु भन्दा
तिमी भन्छौ दु:ख गरे आफ्नै देशमा सुन् छ।
जन्म्यौ हुर्क्यौ यही माटोमा नाम पनि दियो
भन्छौ तिमीलाई यो देशको कति धेरै गुन् छ।
सुवाश गोरखा
Friday, December 24, 2010
''गजल''
कसै कसै लाई जिउन रहर छ जिन्दगी,
कसै कसै लाई जिउन कहर छ जिन्दगी ।
कोही भेटिन्छन् हासी हासी जिउनेहरु पनि,
कसै कसै लाई जिउन जहर छ जिन्दगी ।
सुखि लाई रात पनि दिनझै हुँदो रैछ यहाँ,
कसै कसै लाई जिउन प्रहर छ जिन्दगी ।
जिबन देखी हरेस खाइ चाहना लाई मर्नेहारु,
लाई हेर्दा आत्मा हत्या गर्ने ठहर छ जिन्दगी ।
सुख सयलमा रम्न पाउछन भने मान्छेहरु,
पहाडमै बस्ने लाई पनि शहर छ जिन्दगी ।
बैरागी दाई
कसै कसै लाई जिउन कहर छ जिन्दगी ।
कोही भेटिन्छन् हासी हासी जिउनेहरु पनि,
कसै कसै लाई जिउन जहर छ जिन्दगी ।
सुखि लाई रात पनि दिनझै हुँदो रैछ यहाँ,
कसै कसै लाई जिउन प्रहर छ जिन्दगी ।
जिबन देखी हरेस खाइ चाहना लाई मर्नेहारु,
लाई हेर्दा आत्मा हत्या गर्ने ठहर छ जिन्दगी ।
सुख सयलमा रम्न पाउछन भने मान्छेहरु,
पहाडमै बस्ने लाई पनि शहर छ जिन्दगी ।
बैरागी दाई
गोर्खाली
''गजल''
स्वार्थी यो दुनियाँमा नामको कुरा कसले गर्छ ,
लाख छोडि सय पचास् दामको कुरा कसले गर्छ ।
पिरतिको रोगले छुँदो रैछ फेरी दुनियाँ लाई ,
त्यतै भुल्छन सबै सबै कामको कुरा कसले गर्छ ।
माहुरिको पोलो जस्तै माँया पाए पछी यहाँ ,
कमिलाको ताँती जस्तो लामको कुरा कसले गर्छ ।
मन भरिका खुशीहरु लेखिएको चिट्ठी छोडि ,
दुईचार वटा शब्द भएको खामको कुरा कसले गर्छ ।
यही लेककी परी अरे नेपाल आमाकी छोरी पनि,
त्यै सितालाई छोडि छोडि रामको कुरा कसले गर्छ ।
काले दाई ।
''गजल''
स्वार्थी यो दुनियाँमा नामको कुरा कसले गर्छ ,
लाख छोडि सय पचास् दामको कुरा कसले गर्छ ।
पिरतिको रोगले छुँदो रैछ फेरी दुनियाँ लाई ,
त्यतै भुल्छन सबै सबै कामको कुरा कसले गर्छ ।
माहुरिको पोलो जस्तै माँया पाए पछी यहाँ ,
कमिलाको ताँती जस्तो लामको कुरा कसले गर्छ ।
मन भरिका खुशीहरु लेखिएको चिट्ठी छोडि ,
दुईचार वटा शब्द भएको खामको कुरा कसले गर्छ ।
यही लेककी परी अरे नेपाल आमाकी छोरी पनि,
त्यै सितालाई छोडि छोडि रामको कुरा कसले गर्छ ।
काले दाई ।
Thursday, December 16, 2010
''गजल''
प्रणयका रातभरी जाडो मन पर्छ ।
खोला खोल्सा कन्दरा र डाँडो मन पर्छ ।।
शिशिरमा पतझर फूलभन्दा पनि ।
मीठो गरी दुखाउने काँडो मन पर्छ ।।
हिउदका दिन छोटा भन्थे बुढापाका ।
आजभोली सूर्य अस्त चाँडो मन पर्छ ।।
भोक कैले नभेटिने जति खाए पनि ।
साग सिस्नु मिसिएको फाँडो मन पर्छ ।।
अमूर्त हुन् संसारका अवयवहरु ।
निष्पिडित आकृतिको भाँडो मन पर्छ ।।
तेज बकस मिया
गोरखा नेपाल
खोला खोल्सा कन्दरा र डाँडो मन पर्छ ।।
शिशिरमा पतझर फूलभन्दा पनि ।
मीठो गरी दुखाउने काँडो मन पर्छ ।।
हिउदका दिन छोटा भन्थे बुढापाका ।
आजभोली सूर्य अस्त चाँडो मन पर्छ ।।
भोक कैले नभेटिने जति खाए पनि ।
साग सिस्नु मिसिएको फाँडो मन पर्छ ।।
अमूर्त हुन् संसारका अवयवहरु ।
निष्पिडित आकृतिको भाँडो मन पर्छ ।।
तेज बकस मिया
गोरखा नेपाल
Saturday, December 4, 2010
गजल
गजल
आज मलाई तिम्ले यक्लै पारेर के भो त,
गुलाब जस्तो मायाँ लाई मारेर के भो त ।
तिम्ले जित्यौ मैले हारेँ मायाको त्यो खेल,
मैले तिम्रो मायाँ सँग हारेर के भो त ।
ठाउँ थियो तिम्रो लागि दिल भित्र मेरो,
दु:खाइ गयौ मुटु मेरो चारेर के भो त ।
खुशी देख्न पाउछु भने जता गय पनि,
मेरो माया अन्तै तिर सारेर के भो त ।
बाचा कसम आखिर सबै तोड्नुनै त रैछ,
त्यो बेलामा मलाई सुनझै खारेर के भो त ।
संसार जिते पनि आखिर हार्यौ मायामा
गुलाब जस्तो मायाँ लाई मारेर के भो त ।
तेज
बयापानी ।
घरमा खाने नुन छैन तिमी जूनको कुरा गर्छौ
पानी ओत्ने छानो छैन पोत्ने चूनको कुरा गर्छौ।
फाटी सके कपडा पनि चल्दैन कि यो वर्षलाई
सिउने सियो छैन यहाँ तिमी सुनको कुरा गर्छौ।
जिन्दगी भर साथ दिने साथी प्रति माया छैन
छोडी जाने निष्ठुरीलाई सधै उनको कुरा गर्छौ।
रगतको नाता होईन नयाँ साईनो जोड्ने भन्दा
तिमी सधै उही पुरानो मात्र खुनको कुरा गर्छौ।
जतिसुकै जे भने नि आखिर छोडी गयो उसले
तर तिमी सधै त्यही एउटै गुनको कुरा गर्छौ।
सुवाश श्रेष्ट घ्याल्चोक गोरखा
आज मलाई तिम्ले यक्लै पारेर के भो त,
गुलाब जस्तो मायाँ लाई मारेर के भो त ।
तिम्ले जित्यौ मैले हारेँ मायाको त्यो खेल,
मैले तिम्रो मायाँ सँग हारेर के भो त ।
ठाउँ थियो तिम्रो लागि दिल भित्र मेरो,
दु:खाइ गयौ मुटु मेरो चारेर के भो त ।
खुशी देख्न पाउछु भने जता गय पनि,
मेरो माया अन्तै तिर सारेर के भो त ।
बाचा कसम आखिर सबै तोड्नुनै त रैछ,
त्यो बेलामा मलाई सुनझै खारेर के भो त ।
संसार जिते पनि आखिर हार्यौ मायामा
गुलाब जस्तो मायाँ लाई मारेर के भो त ।
तेज
बयापानी ।
''गजल''
घरमा खाने नुन छैन तिमी जूनको कुरा गर्छौ
पानी ओत्ने छानो छैन पोत्ने चूनको कुरा गर्छौ।
फाटी सके कपडा पनि चल्दैन कि यो वर्षलाई
सिउने सियो छैन यहाँ तिमी सुनको कुरा गर्छौ।
जिन्दगी भर साथ दिने साथी प्रति माया छैन
छोडी जाने निष्ठुरीलाई सधै उनको कुरा गर्छौ।
रगतको नाता होईन नयाँ साईनो जोड्ने भन्दा
तिमी सधै उही पुरानो मात्र खुनको कुरा गर्छौ।
जतिसुकै जे भने नि आखिर छोडी गयो उसले
तर तिमी सधै त्यही एउटै गुनको कुरा गर्छौ।
सुवाश श्रेष्ट घ्याल्चोक गोरखा
गरीबी लाई टप्प टिपी फाल्न सक्या छैन ,
फाटेका ति मन मुटु टाल्न सक्या छैन ।
नाना बाला रोइदिन्छन छैन खाना भनी ,
सुख सँग परिवार पाल्न सक्या छैन ।
ढिडो भात त छैन छैन नुन पनि छैन ,
शांझ पख सानो दियो बाल्न सक्या छैन ।
चाड बाड आइ दिन्छ रोइ दिन्छे छोरी ,
बर्सै पिच्छे एक सरो हाल्न सक्या छैन ।
धारा धारा पसिनका हुन्छु अगी बड्न ,
लर्खरिने पाइला मैले चाल्न सक्या छैन ।
तेज बकस मिया
बयापानी ।
गजल भन्दिनु ।
मेरो गाउ
बयापानी
गोर्खाको हर्मी गा बि स ।
बयापानी नामनै सुन्दर ,
...
पानीका ३ वटा धारा हरु
...
ठुला ठुला नाइसरका
रुखहरु
फेदमा पधेरो ।
ठुलो गाउ
तल बेसी फाट
चेपे नदिको किनरामा ठुलो बगर ..
बगरको नजिकै खेत
..............................
जङलको सिरमा घर
सालघारिको बन
...........................
लिगलिग कोट
राइनास कोट
......................
सडक जताततै
बिजुली बत्ती
गाउ भयपनी
सोचे भन्दा
रमाइलो
र सुन्दर ।
गजल
आज उसले एउटा बाचा गर्यो भन्दिनु,
बर्खा मासको असिनाझै झर्यो भन्दिनु ।
बाटो सबै उसको लागी बन्दै भयछन,
इस्वारीय जालमा आज पर्यो भन्दिनु ।
यै धर्तिमा बाच्ने इच्छा लाछ भन्दाभन्दै,
धर्ती छोडि अन्तै बसाइ सर्यो भन्दिनु ।
छाती भरी मुटु भरी तस्बिर साथमा,
त्यो कालिको चाहना नि टर्यो भन्दिनु ।
अगी सम्म घिटिघिटी सास लिदालिदै,
आउनै लाग्दा तिहार!काले मर्यो भन्दिनु ।
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा ।
बिर्सननै नसकिने साथ हजुरको,
सुनुसुनु झैलाग्ने बात हजुरको ।
भुल्नकहिलै नसकिने कलकलाउदा,
समाइ रहन मन्लाग्ने हात हजुरको ।
पुर्णिमाको रात मलाई दाईजो दियको,
औसिको त्यो अधायारो रात हजुरको ।
सुनसान थियो त्योकोठा दियो पिलिली,
के बयान गर्नुछर मात हजुरको ।
तेज बकस मिया
बयापानी ।
मै संगपो बिहे गर्छु भन्छे किन होला
हैन भने झुन्डियर मर्छु भन्छे किन होला !
नभएनी यो आगनीमा प्रेमरुपी दुबोहरु
रमाई रमाई वरिपरी चर्छु भन्छे किन होला !
अप्सरा सुहाउन्न म संग भन्दा पनि
मेरै मनमा डेरा सर्छु भन्छे किन होला !
माया यो भेल हो बगाएर लग्ला भनि
सम्झाउँदानी एकलै तर्छु भन्छे किन होला !
जेगरेनी उनीलाई ज्याइकुटी नपारेमा
अपहरण गरेरनी हर्छु भन्छे किन होला !
ईन्द्र थापा मगर
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा ।
बयापानी ।
किन होला
मै संगपो बिहे गर्छु भन्छे किन होला
हैन भने झुन्डियर मर्छु भन्छे किन होला !
नभएनी यो आगनीमा प्रेमरुपी दुबोहरु
रमाई रमाई वरिपरी चर्छु भन्छे किन होला !
अप्सरा सुहाउन्न म संग भन्दा पनि
मेरै मनमा डेरा सर्छु भन्छे किन होला !
माया यो भेल हो बगाएर लग्ला भनि
सम्झाउँदानी एकलै तर्छु भन्छे किन होला !
जेगरेनी उनीलाई ज्याइकुटी नपारेमा
अपहरण गरेरनी हर्छु भन्छे किन होला !
ईन्द्र थापा मगर
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा ।
चाहे कस्तो होला
गजल
मैले जस्तै उसले पनि चाहे कस्तो होला,
मंसिर मै कालेको घर आए कस्तो होला ।
कती बस्नु एउटै ठाउँ अब बसाइ सार्ने हैन ?
आफ्नो छोडि मेरो गाउ धाए कस्तो होला ।
बिरहका भाका सङै न्याउली सँग कती गाउछौ !
अब पञ्चे बाजा सँग गाए कस्तो होला ।
उमेरले बिदा दियो अरे लाउन टि-सट जामा ,
चुरा पोते साडी चोली लाए कस्तो होला ।
अमीन
गजल
हल्का हल्का जाली कुरा गर्छौ अरे त !
रिस राग पाली कुरा गर्छौ अरे त !
मुटु भरी साचेको त्यो माया कहाँ गयो ?
दिल बाटै फाली कुरा गर्छौ अरे त !
आगो जस्तै जल्दा खेरी मन हरर,
तेस्मै तेल हाली कुरा गर्छौ अरे त !
माया मैले दियको थिय लिइ नसक्नु,
किन यस्तो काली..!कुरा गर्छौ अरे त !
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा
गजल
सबै लाई जित्न खोज्दा हार्ने उस्तै म,
फलाउन खोज्दा बोट मार्ने उस्तै म ।
लटरम्म बोडि हरु फली रहने खेतमा,
चोर्न भनी बारी बारी चार्ने उस्तै म ।
फल जती सकियछ खाइ अरुले नै,
सकियसी काडे बारले बार्ने उस्तै म ।
अझै पनि आसा राखी बारी रहन्छु,
ओईलियको बोट लाई सार्ने उस्तै म ।
सधैं लुकी खादा खेरी चाल पाय अरे,
काले चोर घरमा गाल पार्ने उस्तै म ।
अमीन
सम्जियौकी
फेरिलायो बादुली नाउ सम्जियौकी ?
संगैबसी गीतगाको ठाउँ सम्जियौकी ?
शहरतिर झरेकोनी भयो दुइचार बर्ष,
बल्लआज यो कालेको नाउ सम्जियौकि ?
गजल
कसैको यो सम्झनाले चुहियो आसु आहाल भाछ,
सोचेकोथे के जिबनमा लाथालिङ बेहाल भाछ ।।
उमेरले नेटो काट्यो कोल्टे फेर्यो जिबनले ,
सम्जियर रुदारुदा पोखरी झै ताल भाछ ।।
धेरै बर्ष बितेजस्तो लाग्थेयो मलाई पर्देसमा ,
यसो हिसाब गरेकोत भर्खर यक साल भाछ ।।
के सोचेथे जिन्दगीमा के के भयो आज फेरी ,
थाछ मलाई ममाथिनै कोइकसैको जाल भाछ ।।
जतापनी स्वार्थइस्वार्थ विश्वाश जती टुटिगयो,
आफ्नोमुटु आँफैसँग खै कसरी छुटिगयो ।
बिबसता भन्नेहोकी कैदिबन्ने बाहना यो ?
मुटुमेरो टुक्राटुक्रा बनाइ कस्ले लुटिगयो ।
केसोचेथे जिन्दगीमा के के भयो आजयाहा,
चक्नाचुर भइसबै सिसासरी फुटिगयो ।
काले गोर्खाली ।
आफ्नोजिबन देखिआज आँफैलाई घिर्नालाग्छ,
मेरोभाग्य बगिजाने खोलासँग जुटिगयो ।। गजल
माया भन्ने चिजै यस्तै जातै बैगुनी,
जाने बाटो छेकी दिने रातै बैगुनी ।
कुरा गर्दै गयो फेरी उतै मोडिन्छ,
बोली पनि लजालु छ बातै बैगुनी ।
नबजेनी हुने थियो पात बजाउदा,
तिम्रै धुनमा बजिदिन्छ पातै बैगुनी ।
न भएनी नहुने!रे साथ मायाको ,
संसार नै भुलाउने साथै बैगुनी ।
जिस्क्याउने गिज्याउने बानी परेसी,
सुस्त सुस्त मताउने मातै बैगुनी ।
एक चोटि नहेरेत सुत्नै नसक्नी ,
फोटो माथि चिट्ठीको खातै बैगुनी ।
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गजल
दिन दिनै देखी रहने सपनी कस्तो,
उसकै रुप देख्छु खाली मपनी कस्तो ।
बिर्सनको लागि जती कोशीस गरेनी,
हर घडी उसकै नाम जपनि कस्तो ।
बात मार्दै जादा बिट मर्छ कुराको ,
त्यस्मै दुइटा बढी कुरा थपनि कस्तो ।
लह लह फुलि राको धानको बिचमा,
न सुहाउदो कोदाको त्यो कपनी कस्तो ।
भिन्दा भिन्दै फलेपनी खेती मायाको,
छुट्टीएको माया जोड्ने र!पनी कस्तो ।
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा ।
शिकारीको गोली बाट घाइते भाको चरी हुँ म,
पहाडकी रानी अनी त्यै लेककी परी हुँ म ।
मनभित्र आगो लाग्दा सितलता दिलाउने ,
हिउजस्तै चिसो चिसो साउनको झरी हुँ म ।
छताछुल्ल भई बग्ने नसा नसा रगत को,
अन्जुलिमा थापि राख बर्खे भेल सरी हुँ म ।
दुइपैसामा कही कतै बिक्ने मेरो इच्छा हैन,
आफ्नै पाखा पखेराको औषधीको बरी हुँ म ।
कालि
कोही कोही यसो गर्छन् मायाको लागि ।
गजल
सुस्त सुस्त बोलेपनी सुन्छ भन्दिनु,
सम्झना ले टोलाउदै रुन्छ भन्दिनु ।
हासो खुसी झारी लयो चैते हुरिले,
एकान्तमा बसी कुरा बुन्छ भन्दिनु ।
साथी सङी वरी परी कुरा गर्दा नि !
काले सधैं तिम्रै कुरा गुन्छ भन्दिनु ।
नसा भित्र डुली हिन्ने कण कणमा,
शरीर भित्र सत्ते तिम्रै खुन्छ भन्दिनु ।
तिम्रो लागि हासी हासी मर्छु भन्छरे!
ज्यानै फाल्न परे पनि हुन्छ भन्दिनु ।
बैरागी दाई ।
मेरी आमा
हसिया र नाम्लो सँग प्रिती लाउछिन मेरी आमा,
बिरहको भाका सँग गीत गाउछिन मेरी आमा ।
डुब्न लाको घामा जस्तै भयपनी उमेर उनको ,
दमको ब्यथा स्वा स्वा गर्दै मेला धाउछिन मेरी आमा ।
जाने बाटो ओरालो छ तेती गाह्रो नहुदो हो ,
फर्कदा त उकालो छ राती आउछिन मेरी आमा ।
दिनै भरी शाहुको मेला चियाको त्यो पात टिप्दै,
दिन्छ ज्याला २० रुपैया रमाउछिन मेरी आमा ।
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा ।
रामचन्द्र कार्की
गजल
तिमी सगै फेरी दिउला सास पिरतिको,
जुनि भर एउटै घर बास पिरतिको ।
प्रेमको यो रोगै चर्को जता जाउ तिमी,
हरियाली उमार्दिउ कि घास पिरतिको ।
तिम्रो माया पाए टर्छ निन्द्रा भोक मेरो,
लुपु लुपु खुवाइदेउ न गास पिरतिको ।
यती गर्छै तिमीले माया उती मैले,
नदेखिने नछोइने मास पिरतिको ।
तिम्रा लागि म मर्ने मेरा लागि तिमी,
जिन्दगीमा हामी सबै दास पिरतिको ।रामचन्द्र कार्की
आपपिपल -४, राईगाउँ गोरखा
गजल
मैले जस्तै उसले पनि चाहे कस्तो होला,
मंसिर मै कालेको घर आए कस्तो होला ।
कती बस्नु एउटै ठाउँ अब बसाइ सार्ने हैन ?
आफ्नो छोडि मेरो गाउ धाए कस्तो होला ।
बिरहका भाका सङै न्याउली सँग कती गाउछौ !
अब पञ्चे बाजा सँग गाए कस्तो होला ।
उमेरले बिदा दियो अरे लाउन टि-सट जामा ,
चुरा पोते साडी चोली लाए कस्तो होला ।
अमीन
गजल
हल्का हल्का जाली कुरा गर्छौ अरे त !
रिस राग पाली कुरा गर्छौ अरे त !
मुटु भरी साचेको त्यो माया कहाँ गयो ?
दिल बाटै फाली कुरा गर्छौ अरे त !
आगो जस्तै जल्दा खेरी मन हरर,
तेस्मै तेल हाली कुरा गर्छौ अरे त !
माया मैले दियको थिय लिइ नसक्नु,
किन यस्तो काली..!कुरा गर्छौ अरे त !
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा
गजल
सबै लाई जित्न खोज्दा हार्ने उस्तै म,
फलाउन खोज्दा बोट मार्ने उस्तै म ।
लटरम्म बोडि हरु फली रहने खेतमा,
चोर्न भनी बारी बारी चार्ने उस्तै म ।
फल जती सकियछ खाइ अरुले नै,
सकियसी काडे बारले बार्ने उस्तै म ।
अझै पनि आसा राखी बारी रहन्छु,
ओईलियको बोट लाई सार्ने उस्तै म ।
सधैं लुकी खादा खेरी चाल पाय अरे,
काले चोर घरमा गाल पार्ने उस्तै म ।
अमीन
सम्जियौकी
फेरिलायो बादुली नाउ सम्जियौकी ?
संगैबसी गीतगाको ठाउँ सम्जियौकी ?
शहरतिर झरेकोनी भयो दुइचार बर्ष,
बल्लआज यो कालेको नाउ सम्जियौकि ?
गजल
कसैको यो सम्झनाले चुहियो आसु आहाल भाछ,
सोचेकोथे के जिबनमा लाथालिङ बेहाल भाछ ।।
उमेरले नेटो काट्यो कोल्टे फेर्यो जिबनले ,
सम्जियर रुदारुदा पोखरी झै ताल भाछ ।।
धेरै बर्ष बितेजस्तो लाग्थेयो मलाई पर्देसमा ,
यसो हिसाब गरेकोत भर्खर यक साल भाछ ।।
के सोचेथे जिन्दगीमा के के भयो आज फेरी ,
थाछ मलाई ममाथिनै कोइकसैको जाल भाछ ।।
जतापनी स्वार्थइस्वार्थ विश्वाश जती टुटिगयो,
आफ्नोमुटु आँफैसँग खै कसरी छुटिगयो ।
बिबसता भन्नेहोकी कैदिबन्ने बाहना यो ?
मुटुमेरो टुक्राटुक्रा बनाइ कस्ले लुटिगयो ।
केसोचेथे जिन्दगीमा के के भयो आजयाहा,
चक्नाचुर भइसबै सिसासरी फुटिगयो ।
काले गोर्खाली ।
आफ्नोजिबन देखिआज आँफैलाई घिर्नालाग्छ,
मेरोभाग्य बगिजाने खोलासँग जुटिगयो ।। गजल
माया भन्ने चिजै यस्तै जातै बैगुनी,
जाने बाटो छेकी दिने रातै बैगुनी ।
कुरा गर्दै गयो फेरी उतै मोडिन्छ,
बोली पनि लजालु छ बातै बैगुनी ।
नबजेनी हुने थियो पात बजाउदा,
तिम्रै धुनमा बजिदिन्छ पातै बैगुनी ।
न भएनी नहुने!रे साथ मायाको ,
संसार नै भुलाउने साथै बैगुनी ।
जिस्क्याउने गिज्याउने बानी परेसी,
सुस्त सुस्त मताउने मातै बैगुनी ।
एक चोटि नहेरेत सुत्नै नसक्नी ,
फोटो माथि चिट्ठीको खातै बैगुनी ।
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गजल
दिन दिनै देखी रहने सपनी कस्तो,
उसकै रुप देख्छु खाली मपनी कस्तो ।
बिर्सनको लागि जती कोशीस गरेनी,
हर घडी उसकै नाम जपनि कस्तो ।
बात मार्दै जादा बिट मर्छ कुराको ,
त्यस्मै दुइटा बढी कुरा थपनि कस्तो ।
लह लह फुलि राको धानको बिचमा,
न सुहाउदो कोदाको त्यो कपनी कस्तो ।
भिन्दा भिन्दै फलेपनी खेती मायाको,
छुट्टीएको माया जोड्ने र!पनी कस्तो ।
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा ।
शिकारीको गोली बाट घाइते भाको चरी हुँ म,
पहाडकी रानी अनी त्यै लेककी परी हुँ म ।
मनभित्र आगो लाग्दा सितलता दिलाउने ,
हिउजस्तै चिसो चिसो साउनको झरी हुँ म ।
छताछुल्ल भई बग्ने नसा नसा रगत को,
अन्जुलिमा थापि राख बर्खे भेल सरी हुँ म ।
दुइपैसामा कही कतै बिक्ने मेरो इच्छा हैन,
आफ्नै पाखा पखेराको औषधीको बरी हुँ म ।
कालि
कोही कोही यसो गर्छन् मायाको लागि ।
गजल
सुस्त सुस्त बोलेपनी सुन्छ भन्दिनु,
सम्झना ले टोलाउदै रुन्छ भन्दिनु ।
हासो खुसी झारी लयो चैते हुरिले,
एकान्तमा बसी कुरा बुन्छ भन्दिनु ।
साथी सङी वरी परी कुरा गर्दा नि !
काले सधैं तिम्रै कुरा गुन्छ भन्दिनु ।
नसा भित्र डुली हिन्ने कण कणमा,
शरीर भित्र सत्ते तिम्रै खुन्छ भन्दिनु ।
तिम्रो लागि हासी हासी मर्छु भन्छरे!
ज्यानै फाल्न परे पनि हुन्छ भन्दिनु ।
बैरागी दाई ।
मेरी आमा
हसिया र नाम्लो सँग प्रिती लाउछिन मेरी आमा,
बिरहको भाका सँग गीत गाउछिन मेरी आमा ।
डुब्न लाको घामा जस्तै भयपनी उमेर उनको ,
दमको ब्यथा स्वा स्वा गर्दै मेला धाउछिन मेरी आमा ।
जाने बाटो ओरालो छ तेती गाह्रो नहुदो हो ,
फर्कदा त उकालो छ राती आउछिन मेरी आमा ।
दिनै भरी शाहुको मेला चियाको त्यो पात टिप्दै,
दिन्छ ज्याला २० रुपैया रमाउछिन मेरी आमा ।
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा ।
रामचन्द्र कार्की
गजल
तिमी सगै फेरी दिउला सास पिरतिको,
जुनि भर एउटै घर बास पिरतिको ।
प्रेमको यो रोगै चर्को जता जाउ तिमी,
हरियाली उमार्दिउ कि घास पिरतिको ।
तिम्रो माया पाए टर्छ निन्द्रा भोक मेरो,
लुपु लुपु खुवाइदेउ न गास पिरतिको ।
यती गर्छै तिमीले माया उती मैले,
नदेखिने नछोइने मास पिरतिको ।
तिम्रा लागि म मर्ने मेरा लागि तिमी,
जिन्दगीमा हामी सबै दास पिरतिको ।रामचन्द्र कार्की
आपपिपल -४, राईगाउँ गोरखा
हल्का हल्का जाली कुरा गर्छौ अरे त !
रिस राग पाली कुरा गर्छौ अरे त !
मुटु भरी साचेको त्यो माया कहाँ गयो ?
दिल बाटै फाली कुरा गर्छौ अरे त !
आगो जस्तै जल्दा खेरी मन हरर,
तेस्मै तेल हाली कुरा गर्छौ अरे त !
माया मैले दियको थिय लिइ नसक्नु,
किन यस्तो काली..!कुरा गर्छौ अरे त !
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा
गजल
सबै लाई जित्न खोज्दा हार्ने उस्तै म,
फलाउन खोज्दा बोट मार्ने उस्तै म ।
लटरम्म बोडि हरु फली रहने खेतमा,
चोर्न भनी बारी बारी चार्ने उस्तै म ।
फल जती सकियछ खाइ अरुले नै,
सकियसी काडे बारले बार्ने उस्तै म ।
अझै पनि आसा राखी बारी रहन्छु,
ओईलियको बोट लाई सार्ने उस्तै म ।
सधैं लुकी खादा खेरी चाल पाय अरे,
काले चोर घरमा गाल पार्ने उस्तै म ।
अमीन
सम्जियौकी
फेरिलायो बादुली नाउ सम्जियौकी ?
संगैबसी गीतगाको ठाउँ सम्जियौकी ?
शहरतिर झरेकोनी भयो दुइचार बर्ष,
बल्लआज यो कालेको नाउ सम्जियौकि ?
संगैबसी गीतगाको ठाउँ सम्जियौकी ?
शहरतिर झरेकोनी भयो दुइचार बर्ष,
बल्लआज यो कालेको नाउ सम्जियौकि ?
गजल
कसैको यो सम्झनाले चुहियो आसु आहाल भाछ,
सोचेकोथे के जिबनमा लाथालिङ बेहाल भाछ ।।
उमेरले नेटो काट्यो कोल्टे फेर्यो जिबनले ,
सम्जियर रुदारुदा पोखरी झै ताल भाछ ।।
धेरै बर्ष बितेजस्तो लाग्थेयो मलाई पर्देसमा ,
यसो हिसाब गरेकोत भर्खर यक साल भाछ ।।
के सोचेथे जिन्दगीमा के के भयो आज फेरी ,
थाछ मलाई ममाथिनै कोइकसैको जाल भाछ ।।
जतापनी स्वार्थइस्वार्थ विश्वाश जती टुटिगयो,
आफ्नोमुटु आँफैसँग खै कसरी छुटिगयो ।
बिबसता भन्नेहोकी कैदिबन्ने बाहना यो ?
मुटुमेरो टुक्राटुक्रा बनाइ कस्ले लुटिगयो ।
केसोचेथे जिन्दगीमा के के भयो आजयाहा,
चक्नाचुर भइसबै सिसासरी फुटिगयो ।
काले गोर्खाली ।
आफ्नोजिबन देखिआज आँफैलाई घिर्नालाग्छ,
मेरोभाग्य बगिजाने खोलासँग जुटिगयो ।।
गजल
माया भन्ने चिजै यस्तै जातै बैगुनी,
जाने बाटो छेकी दिने रातै बैगुनी ।
कुरा गर्दै गयो फेरी उतै मोडिन्छ,
बोली पनि लजालु छ बातै बैगुनी ।
नबजेनी हुने थियो पात बजाउदा,
तिम्रै धुनमा बजिदिन्छ पातै बैगुनी ।
न भएनी नहुने!रे साथ मायाको ,
संसार नै भुलाउने साथै बैगुनी ।
जिस्क्याउने गिज्याउने बानी परेसी,
सुस्त सुस्त मताउने मातै बैगुनी ।
एक चोटि नहेरेत सुत्नै नसक्नी ,
फोटो माथि चिट्ठीको खातै बैगुनी ।
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गजल
दिन दिनै देखी रहने सपनी कस्तो,
उसकै रुप देख्छु खाली मपनी कस्तो ।
बिर्सनको लागि जती कोशीस गरेनी,
हर घडी उसकै नाम जपनि कस्तो ।
बात मार्दै जादा बिट मर्छ कुराको ,
त्यस्मै दुइटा बढी कुरा थपनि कस्तो ।
लह लह फुलि राको धानको बिचमा,
न सुहाउदो कोदाको त्यो कपनी कस्तो ।
भिन्दा भिन्दै फलेपनी खेती मायाको,
छुट्टीएको माया जोड्ने र!पनी कस्तो ।
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा ।
शिकारीको गोली बाट घाइते भाको चरी हुँ म,
पहाडकी रानी अनी त्यै लेककी परी हुँ म ।
मनभित्र आगो लाग्दा सितलता दिलाउने ,
हिउजस्तै चिसो चिसो साउनको झरी हुँ म ।
छताछुल्ल भई बग्ने नसा नसा रगत को,
अन्जुलिमा थापि राख बर्खे भेल सरी हुँ म ।
दुइपैसामा कही कतै बिक्ने मेरो इच्छा हैन,
आफ्नै पाखा पखेराको औषधीको बरी हुँ म ।
कालि
गजल
सुस्त सुस्त बोलेपनी सुन्छ भन्दिनु,
सम्झना ले टोलाउदै रुन्छ भन्दिनु ।
हासो खुसी झारी लयो चैते हुरिले,
एकान्तमा बसी कुरा बुन्छ भन्दिनु ।
साथी सङी वरी परी कुरा गर्दा नि !
काले सधैं तिम्रै कुरा गुन्छ भन्दिनु ।
नसा भित्र डुली हिन्ने कण कणमा,
शरीर भित्र सत्ते तिम्रै खुन्छ भन्दिनु ।
तिम्रो लागि हासी हासी मर्छु भन्छरे!
ज्यानै फाल्न परे पनि हुन्छ भन्दिनु ।
बैरागी दाई ।
मेरी आमा
हसिया र नाम्लो सँग प्रिती लाउछिन मेरी आमा,
बिरहको भाका सँग गीत गाउछिन मेरी आमा ।
डुब्न लाको घामा जस्तै भयपनी उमेर उनको ,
दमको ब्यथा स्वा स्वा गर्दै मेला धाउछिन मेरी आमा ।
जाने बाटो ओरालो छ तेती गाह्रो नहुदो हो ,
फर्कदा त उकालो छ राती आउछिन मेरी आमा ।
दिनै भरी शाहुको मेला चियाको त्यो पात टिप्दै,
दिन्छ ज्याला २० रुपैया रमाउछिन मेरी आमा ।
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा ।
माया भन्ने चिजै यस्तै जातै बैगुनी,
जाने बाटो छेकी दिने रातै बैगुनी ।
कुरा गर्दै गयो फेरी उतै मोडिन्छ,
बोली पनि लजालु छ बातै बैगुनी ।
नबजेनी हुने थियो पात बजाउदा,
तिम्रै धुनमा बजिदिन्छ पातै बैगुनी ।
न भएनी नहुने!रे साथ मायाको ,
संसार नै भुलाउने साथै बैगुनी ।
जिस्क्याउने गिज्याउने बानी परेसी,
सुस्त सुस्त मताउने मातै बैगुनी ।
एक चोटि नहेरेत सुत्नै नसक्नी ,
फोटो माथि चिट्ठीको खातै बैगुनी ।
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गजल
दिन दिनै देखी रहने सपनी कस्तो,
उसकै रुप देख्छु खाली मपनी कस्तो ।
बिर्सनको लागि जती कोशीस गरेनी,
हर घडी उसकै नाम जपनि कस्तो ।
बात मार्दै जादा बिट मर्छ कुराको ,
त्यस्मै दुइटा बढी कुरा थपनि कस्तो ।
लह लह फुलि राको धानको बिचमा,
न सुहाउदो कोदाको त्यो कपनी कस्तो ।
भिन्दा भिन्दै फलेपनी खेती मायाको,
छुट्टीएको माया जोड्ने र!पनी कस्तो ।
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा ।
शिकारीको गोली बाट घाइते भाको चरी हुँ म,
पहाडकी रानी अनी त्यै लेककी परी हुँ म ।
मनभित्र आगो लाग्दा सितलता दिलाउने ,
हिउजस्तै चिसो चिसो साउनको झरी हुँ म ।
छताछुल्ल भई बग्ने नसा नसा रगत को,
अन्जुलिमा थापि राख बर्खे भेल सरी हुँ म ।
दुइपैसामा कही कतै बिक्ने मेरो इच्छा हैन,
आफ्नै पाखा पखेराको औषधीको बरी हुँ म ।
कालि
कोही कोही यसो गर्छन् मायाको लागि ।
गजल
सुस्त सुस्त बोलेपनी सुन्छ भन्दिनु,
सम्झना ले टोलाउदै रुन्छ भन्दिनु ।
हासो खुसी झारी लयो चैते हुरिले,
एकान्तमा बसी कुरा बुन्छ भन्दिनु ।
साथी सङी वरी परी कुरा गर्दा नि !
काले सधैं तिम्रै कुरा गुन्छ भन्दिनु ।
नसा भित्र डुली हिन्ने कण कणमा,
शरीर भित्र सत्ते तिम्रै खुन्छ भन्दिनु ।
तिम्रो लागि हासी हासी मर्छु भन्छरे!
ज्यानै फाल्न परे पनि हुन्छ भन्दिनु ।
बैरागी दाई ।
मेरी आमा
हसिया र नाम्लो सँग प्रिती लाउछिन मेरी आमा,
बिरहको भाका सँग गीत गाउछिन मेरी आमा ।
डुब्न लाको घामा जस्तै भयपनी उमेर उनको ,
दमको ब्यथा स्वा स्वा गर्दै मेला धाउछिन मेरी आमा ।
जाने बाटो ओरालो छ तेती गाह्रो नहुदो हो ,
फर्कदा त उकालो छ राती आउछिन मेरी आमा ।
दिनै भरी शाहुको मेला चियाको त्यो पात टिप्दै,
दिन्छ ज्याला २० रुपैया रमाउछिन मेरी आमा ।
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा ।
रामचन्द्र कार्की
गजल
तिमी सगै फेरी दिउला सास पिरतिको,
जुनि भर एउटै घर बास पिरतिको ।
प्रेमको यो रोगै चर्को जता जाउ तिमी,
हरियाली उमार्दिउ कि घास पिरतिको ।
तिम्रो माया पाए टर्छ निन्द्रा भोक मेरो,
लुपु लुपु खुवाइदेउ न गास पिरतिको ।
यती गर्छै तिमीले माया उती मैले,
नदेखिने नछोइने मास पिरतिको ।
तिम्रा लागि म मर्ने मेरा लागि तिमी,
जिन्दगीमा हामी सबै दास पिरतिको ।
तिमी सगै फेरी दिउला सास पिरतिको,
जुनि भर एउटै घर बास पिरतिको ।
प्रेमको यो रोगै चर्को जता जाउ तिमी,
हरियाली उमार्दिउ कि घास पिरतिको ।
तिम्रो माया पाए टर्छ निन्द्रा भोक मेरो,
लुपु लुपु खुवाइदेउ न गास पिरतिको ।
यती गर्छै तिमीले माया उती मैले,
नदेखिने नछोइने मास पिरतिको ।
तिम्रा लागि म मर्ने मेरा लागि तिमी,
जिन्दगीमा हामी सबै दास पिरतिको ।
रामचन्द्र कार्की
आपपिपल -४, राईगाउँ गोरखा
आपपिपल -४, राईगाउँ गोरखा
Tuesday, November 30, 2010
बयापानी
बयापानी गाउ सुन्दर र मनमोहक छ भन्दा फरक नपर्ला ।
यहाँ निरन्तर रुपमा ३ वटा धारा बाट पानी बगिरहन्छ । हिउद बर्खा
उस्तै रुपमा बगिरहने पानीले गर्दा जनतालाई पानीको अभाब भयको
छैन भन्न मिल्दैन । किनकी पानीको स्रोत भयर पनि राम्रो सदुपयो-
ग भयको छैन । यो पानीको राम्रो सदुपयोग गर्ने हो भने जो कोही --
पनि खाने पनिको समस्यामा अल्झिरहन पर्दैन । कारीब ४ किलोमि-
टर वारीपरिका जनताले उपयोग गर्न सक्ने पानी तेसै खेर गैरहेको ।
यक्काइसौ शताब्दिका जनता भयर पनि पुर्खाको फलो गर्दै आइरहेका
छन यहाँ । खै कहिले बिकास हुनेहो यस्तो चालाले हाम्रो गाउ देश ।
भयका स्रोत र साधनको सदुपयोग गरी प्रयोग गर्न मिल्दैन भनौ वा
दिदैनन भनु । यहाँ यस्तै छ । कोही कोही यही खाने पानीले सिँचाहि
गर्छन् कसैलाई पिउने पानी लिनको लागि घण्टाको बाटो जानुपर्ने बाध-
याता छ । जो ठुला बडा बन्छन उनिहरुलाई पुगेकै छ, जसलाई बोल्न
पनि दिइदैन उनिहरु यस्तै बिबसतामा बाँच्न बाध्धय छन । यसको -
बारेमा अब केही पहल गर्ने र गरिदिने होकी ? यस्तो समस्या आहाले-
का जनता र पाण्डे गाउका जनता र बयापानिका जनताले भोगी रहेका
छन ।
यहाँ निरन्तर रुपमा ३ वटा धारा बाट पानी बगिरहन्छ । हिउद बर्खा
उस्तै रुपमा बगिरहने पानीले गर्दा जनतालाई पानीको अभाब भयको
छैन भन्न मिल्दैन । किनकी पानीको स्रोत भयर पनि राम्रो सदुपयो-
ग भयको छैन । यो पानीको राम्रो सदुपयोग गर्ने हो भने जो कोही --
पनि खाने पनिको समस्यामा अल्झिरहन पर्दैन । कारीब ४ किलोमि-
टर वारीपरिका जनताले उपयोग गर्न सक्ने पानी तेसै खेर गैरहेको ।
यक्काइसौ शताब्दिका जनता भयर पनि पुर्खाको फलो गर्दै आइरहेका
छन यहाँ । खै कहिले बिकास हुनेहो यस्तो चालाले हाम्रो गाउ देश ।
भयका स्रोत र साधनको सदुपयोग गरी प्रयोग गर्न मिल्दैन भनौ वा
दिदैनन भनु । यहाँ यस्तै छ । कोही कोही यही खाने पानीले सिँचाहि
गर्छन् कसैलाई पिउने पानी लिनको लागि घण्टाको बाटो जानुपर्ने बाध-
याता छ । जो ठुला बडा बन्छन उनिहरुलाई पुगेकै छ, जसलाई बोल्न
पनि दिइदैन उनिहरु यस्तै बिबसतामा बाँच्न बाध्धय छन । यसको -
बारेमा अब केही पहल गर्ने र गरिदिने होकी ? यस्तो समस्या आहाले-
का जनता र पाण्डे गाउका जनता र बयापानिका जनताले भोगी रहेका
छन ।
हाम्रो चम्पावती नदी ( चेपे )
सुन्दैमा सुन्दर नाम छ दुध पोखरी । दुध पोखरी बाट
सुरु भइ चेपे घाट अर्थत मर्स्याङदीमा पुगेर मिसिन्छ । शुरुको
नेपालका राजा द्रब्य शाह र नरहरी शाहको सिमानाको रुपमा
चेपे नदी रहेको थियो । दाजु नरहरी ले भाइ द्रब्य लाई दुई--
वटा राज्य नै दाइको हुनुपर्छ भन्ने अडान लिय पछी दाजु -
भाईको बिचमा झगडा भयको थियो । यसपछी उनिहरुकी -
आमाले झगडा रोक्नको लागि आफ्नो दुधको धारा चेपेको -
मुहान दुध पोखरिबाट बगाइ आमाको दुध नाग्न नपाउने --
बनाइ दाजु भाईको बिचको झगडा रोकेकी थीइन् । जसबाट
यो चेपे नदी पवित्र जलको रुपमा रहेको छ । तिर्थालु हरु
बर्षको यक चोटि यसको सिर मा नुहाउनको लागि जाने
गर्दछन ।
यो नदी अरु नदिहरु जस्तो फोहर र धमिलो पानी
छैन । सफा निर्मल पानी बगिरहन्छ । लिग्लिग्कोट र -
राइनस्कोट को फेदिबाट यो नदी बगेको छ ।
सुरु भइ चेपे घाट अर्थत मर्स्याङदीमा पुगेर मिसिन्छ । शुरुको
नेपालका राजा द्रब्य शाह र नरहरी शाहको सिमानाको रुपमा
चेपे नदी रहेको थियो । दाजु नरहरी ले भाइ द्रब्य लाई दुई--
वटा राज्य नै दाइको हुनुपर्छ भन्ने अडान लिय पछी दाजु -
भाईको बिचमा झगडा भयको थियो । यसपछी उनिहरुकी -
आमाले झगडा रोक्नको लागि आफ्नो दुधको धारा चेपेको -
मुहान दुध पोखरिबाट बगाइ आमाको दुध नाग्न नपाउने --
बनाइ दाजु भाईको बिचको झगडा रोकेकी थीइन् । जसबाट
यो चेपे नदी पवित्र जलको रुपमा रहेको छ । तिर्थालु हरु
बर्षको यक चोटि यसको सिर मा नुहाउनको लागि जाने
गर्दछन ।
यो नदी अरु नदिहरु जस्तो फोहर र धमिलो पानी
छैन । सफा निर्मल पानी बगिरहन्छ । लिग्लिग्कोट र -
राइनस्कोट को फेदिबाट यो नदी बगेको छ ।
Monday, November 29, 2010
हाम्रो गाउंको स्कूल श्री शिखर ज्योति प्रा . बि
हाम्रो गाउंको स्कूल
श्री शिखर ज्योति प्रा . बि .
हाम्रो सानो स्कूल ले हाम्रा बिकसित् नै भन्न पर्छ, यस्ता बिद्यार्थी उत्पादन गरिरहेको छ । जहाँ आध्यान गर्ने जो कोही पनि अशफल् भयको देखिदैन । यस्को देन भनेको शैछिक बाबु आमा र गुरु हरुको देन नै हो । प्रा . बिका गुरुहरुले बिद्यार्थी हरुको उज्जल भबिस्यको लागि समयको सदुपयोग गरी
गुण्स्तर् शिक्षाको सथापना गरी बिद्यार्थी हरुले राम्रो शिक्षा हासिल गरेका छन ।
५ गुरुहरु रहेको सो बिधालयमा समयको हिफाजत गरी पठन पाठन कार्य हुन्छ ।
सुरुमा सो बिधालयमा बनका स्याउलाले छाइयको थियो । डेक्स बेन्च पर्याप्त मात्रमा थियनन । बर्षा हुँदा बिधायालय बन्द गर्नु पर्ने हुन्थेयो भनेर भन्नु हुन्छ प्रधानध्यापक नारायण पाण्डे । हाल आयर यो बिधालय सम्पन्न साली बनेको छ । खेल्ने मैदान,डेक्स बेन्च,पिउने पानी, चर्पी को राम्रो ब्याबस्था छ । यस्तो हुनुमा हाम्रा गुरुहरु र समितिका सम्पूर्ण सदस्यहरुलाइ सलाम दिनै पर्छ ।
तेजबकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा ।
Tuesday, November 2, 2010
आफ्नै गाउ घर पाखा पखेरा
आज फेरी कताकता बाट आफ्नै गाउ घर पाखा पखेरा हरुको
अनायासै सम्झना आउँदा मेरो मन भित्र देखेनै रसायर आउछ । के गर्नु जिन्दगीको गोरेटोमा हिन्नै पर्ने । बनपाखामा गाई बाखरा
चराआउँदै सालको पात बजाउदै चरिहरुको चिरबिर सङै उनिहरु
सङै आबाज मिसाउदै गीत गाउदै कती रमाइलो हुन्थेयो । अनी
गोठाला गोठल्नीहरुसङै जिस्स्किदै हिनेको बगैचामा गयर आप
सताइरहने । अब त ति दिन फर्केर आउँदैनन होला । ठिकै छ
हल्लायर झर्दा पाकेको मलाई भन्दै झगडा गरेको अनी गोठालोमा
खाजा खादा चाउचाउको नुन पनि आदी आदी खाको ! अहो ! गर्मी
हुँदा चेपेखोलामा पौडी खेलेर साज घर आउँदा उकालो बाटो थाकेर
लखतरान । मेला पात हिन्दा जिस्किदै रमाइलो गरेको सम्झनाले सताइरहने । अब त ति दिन फर्केर आउँदैनन होला । ठिकै छ
नि जिबनको दौडानमा दौडनै पर्ने यस्तै रहेछ जिन्दगी समय सङै
परिवर्तन हुनुपर्ने ।
आमाले पकायर दियको खानेकुरा खान कती मिठो
आमाले पकायर दियको खानेकुरा खान कती मिठो
हुन्थेयो सम्झँदा
पनिमुख रसायर आउछ । आज भोली त सङी
साथी हरु कता कता पुगे होलान है ?
कोही छोराका बाउ त कोही बच्चा का माउ भय होलान ।
Monday, November 1, 2010
एका देशको कथा (२०६१-०४-३१)
उ एउटा गरीब परिवारमा जन्मेको केटा हो । जिन्दगीको दौडानमा दौडिदै जादा
नानाथरी जालहरुमा फस्दै जान्छ । यस्तैमा साउनको ३१ गते घर छोडेर बाटो-
सम्म साथी लाई पुर्याउन जान्छ । कारीब दिनको ३ बजेतिर साथी सँग बिछोड
भई फर्कन्छ । घर अाइपुग्दा रातको ९ बजिसकेको हुन्छ सबै तिर सुनसान ।
रातै भरी सुनसान, बिछोडको पिडा कसरी निन्द्रा परोस बिहानी मिर्मिरे उज्यालो
हुन्छ । बिहानै मेला जान्छ । तेइ दिनदेखी बिरामी पर्छ । १० दिन पछी अस्प-
तल लगिन्छ । ब्यथा पत्ता लाग्दैन , घर फर्काइन्छ । धामी झाक्रिको उपचार् पनि
लाग्दैन । फेरी एक हप्ता पछी अस्पातल लगिन्छ ! अझै पत्ता लाग्दैन ब्यथा ।
तेसपछी पाटन अस्पातल काठमन्डौ लाई चिट्ठी लेखिदिन्छ । २१ गते तिजको
दिन अस्पातल लगिन्छ । इमर्जेन्सी रूममा लगिन्छ । भाग्य बस गाउकै डक्टरको
शाहयता मिल्छ । तुरुन्तै अप्रेसन हुन्छ । अप्रेसन पछी उसलाई कुनै बेडमा लगेर
सुताइन्छ । अझै सन्चो हुँदैन । ३३ दिन पछी घाऊ पाकेर फुट्छ । पिप र रगतले
सबै बेड भिज्छ । नर्स हरु आयर निचोरेर २ लिटर पिप र रगत निकाल्छन ।
बल्ल अली सन्चो भयको महसुस हुन्छ । अस्पातलमा उसको खुट्टामा पित्तलको
२ फिट लामो रड राखी बर्मालेछेडेर २० लिटर पानी राखेर झुन्ड्याइयको थियो ।
बेडले पोलेर शरीरको छाला सबै उक्कियर गयको थियो । उ यता उता पल्तन
नसक्ने थियो । जे होस् उसले जिबनमा रमाइलो सँग बिरामी दिनहरु बितायो ।
कारीब ७० दिनको अन्तराल पछी उसलाई घरतिर फर्काइयो । बाटोमा उसलाई
बाबा र भाई ले मर्यो भनेर छोडेका रे ! जिबन ....
कस्तो अनौठोको जिबन
कसैले पनि बाच्छ नभनेको मान्छे आज सबैको सामु उभियको छ । दु:खमा कोही
पाइदैन रहेछ भन्ने शिक्षा उसले यहाँबाट पायो । गाउलेले बाट उसले सक्दो मद्घत र
शाहयोग पायो तर उसलाई आफ्नले नै ।
उ भन्छ म सबै सबैको ऋणी छु मैले शायद कसैको पनि गुन तिरेर
सक्दिन होला तर पनि कोशीस भने गरिरहने छु ।
उ भन्छ शिक्षा पढेर मात्र होइन परेपछी धेरै पाइदो रहेछ ।
Thursday, October 28, 2010
अझै गजल लेख्ने प्रयास
फेरि त्यहि परीलाई, देख्न मन लाग्यो ।
अझै यौटा झरीलाई, थेग्न मन लाग्यो ।
हिँड्ने एकै बाटो हामी, पुग्ने बेग्लै ठाउँ ,
आज चाहिँ चरीलाई, छेक्न मन लाग्यो ।
मुस्काउँदा लाली फुल्ने, उन्को गालाभरि,
प्यारी सुनाखरीलाई, भेट्न मन लाग्यो ।
कथा हाम्रो पक्कै बन्छ, उनी साथ भए,
प्यासी आँखाभरीलाई, लेख्न मन लाग्यो ।
नाचीज
अझै यौटा झरीलाई, थेग्न मन लाग्यो ।
हिँड्ने एकै बाटो हामी, पुग्ने बेग्लै ठाउँ ,
आज चाहिँ चरीलाई, छेक्न मन लाग्यो ।
मुस्काउँदा लाली फुल्ने, उन्को गालाभरि,
प्यारी सुनाखरीलाई, भेट्न मन लाग्यो ।
कथा हाम्रो पक्कै बन्छ, उनी साथ भए,
प्यासी आँखाभरीलाई, लेख्न मन लाग्यो ।
नाचीज
picture
बिदेसियका तस्बिरहरु ।
हाम्रो प्यारो बयापानी
पिक्चरहरु ।
पिक्चरहरु ।
फोटोहरु
गरीबको झुपडिमा जन्म लियर कसरी सुख सयलमा बस्न सक्नु र ! 
मेरो गाउको सुन्दर पखेरो । 
Tuesday, October 26, 2010
एउटा रोगी मन
सुरेश नाचीज
म , मनका केहि अर्बुद रोग सुम्सुम्याउँदै , दिनदिनै मनास्लु हाँसेको
एकमुष्ट अभिनय गर्दो छु ।
मनकै गढी र किल्ला टेकेर !
केहि योद्धाका निशानी
केहि युद्धका ,
छरपष्ट बिस्कुन झैँ मनको आँगनभरि सुकाएर ।
केहि मोडका दुर्घटित छायाँछबीहरु
सजीब चित्रहार भएर घरिघरि बिस्कुन चलाउँछन
रक्ताम्य आँगन ।
कारण अकारणका एकखात बहिखाताको पानापिच्छे
असरल्ल बिगत
र
उस्तै
उत्तिकै भोगाईका टुक्रा हरु
ओल्टे कोल्टे ऐना हेर्छन ,
दर्पणको धुमिल छायाँमा
एउटा समुल सपनाको आशा बोकेर ।
प्रतिक्षामा बित्दै गरेको युगले भीरका केहि गुराँसे थुंगाहरुमा चढेको जवानीको रंगलाई
छिनछिनमै बदलेर नाप्छ ।
भीडका केहि लालीहरुले जस्तै
यो भीड
लालीगुराँस हुन सक्ला र ?
नाचीज
एकमुष्ट अभिनय गर्दो छु ।
मनकै गढी र किल्ला टेकेर !
केहि योद्धाका निशानी
केहि युद्धका ,
छरपष्ट बिस्कुन झैँ मनको आँगनभरि सुकाएर ।
केहि मोडका दुर्घटित छायाँछबीहरु
सजीब चित्रहार भएर घरिघरि बिस्कुन चलाउँछन
रक्ताम्य आँगन ।
कारण अकारणका एकखात बहिखाताको पानापिच्छे
असरल्ल बिगत
र
उस्तै
उत्तिकै भोगाईका टुक्रा हरु
ओल्टे कोल्टे ऐना हेर्छन ,
दर्पणको धुमिल छायाँमा
एउटा समुल सपनाको आशा बोकेर ।
प्रतिक्षामा बित्दै गरेको युगले भीरका केहि गुराँसे थुंगाहरुमा चढेको जवानीको रंगलाई
छिनछिनमै बदलेर नाप्छ ।
भीडका केहि लालीहरुले जस्तै
यो भीड
लालीगुराँस हुन सक्ला र ?
नाचीज
Monday, October 25, 2010
गजल लेख्न खोजेको
गयो फेरी आयो ठन्डी अचक्काली जाडो भयो,
जिबन शिशिर बतास चल्ने उराठिलो डाडो भयो ।
जता जाउ ठाउँ छैन बस्ने कुनै आधार छैन ,
पाउ राख्दा पैतालामा बिजाउने तिखो काडो भयो ।
हुन खोजे तामा जस्तै मुल्यवान तर किन ,
यै जिन्दगी पितलको खियालाग्ने भाडो भयो ।
यता पनि मिल्ने होइन उतापनी मिल्ने होइन,
कतै पनि नसुहाउने कस्तो काले घाडो भयो ।
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा ।
जता जाउ ठाउँ छैन बस्ने कुनै आधार छैन ,
पाउ राख्दा पैतालामा बिजाउने तिखो काडो भयो ।
हुन खोजे तामा जस्तै मुल्यवान तर किन ,
यै जिन्दगी पितलको खियालाग्ने भाडो भयो ।
यता पनि मिल्ने होइन उतापनी मिल्ने होइन,
कतै पनि नसुहाउने कस्तो काले घाडो भयो ।
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा ।
मेरी आमा
हसिया र नाम्लो सँग प्रिती लाउछिन मेरी आमा,
बिरहको भाका सँग गीत गाउछिन मेरी आमा ।
डुब्न लाको घामा जस्तै भयपनी उमेर उनको ,
दमको ब्यथा स्वा स्वा गर्दै मेला धाउछिन मेरी आमा ।
जाने बाटो ओरालो छ तेती गाह्रो नहुदो हो ,
फर्कदा त उकालो छ राती आउछिन मेरी आमा ।
दिनै भरी शाहुको मेला चियाको त्यो पात टिप्दै,
दिन्छ ज्याला २० रुपैया रमाउछिन मेरी आमा ।
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा ।
बिरहको भाका सँग गीत गाउछिन मेरी आमा ।
डुब्न लाको घामा जस्तै भयपनी उमेर उनको ,
दमको ब्यथा स्वा स्वा गर्दै मेला धाउछिन मेरी आमा ।
जाने बाटो ओरालो छ तेती गाह्रो नहुदो हो ,
फर्कदा त उकालो छ राती आउछिन मेरी आमा ।
दिनै भरी शाहुको मेला चियाको त्यो पात टिप्दै,
दिन्छ ज्याला २० रुपैया रमाउछिन मेरी आमा ।
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा ।
Thursday, October 21, 2010
फुल
फुलटिपी दिउभने भिरमा फुलेको छ ।
लालिगुरास मायालुको सिरमा फुलेको छ ।।
गोदावरि मखमलि सयपत्री खोजेकोत ।
भेलआऊने नदिको त्यो तिरमा फुलेको छ ।।
सम्झना र कल्पनामा दिनबिताउने खै कसरी ।
बैगुनिको माया मेरो पिरमा फुलेको छ ।।
तेज बकस मिया
हर्मी
(अमिन)
लालिगुरास मायालुको सिरमा फुलेको छ ।।
गोदावरि मखमलि सयपत्री खोजेकोत ।
भेलआऊने नदिको त्यो तिरमा फुलेको छ ।।
सम्झना र कल्पनामा दिनबिताउने खै कसरी ।
बैगुनिको माया मेरो पिरमा फुलेको छ ।।
तेज बकस मिया
हर्मी
(अमिन)
Subscribe to:
Posts (Atom)