आज फेरी कताकता बाट आफ्नै गाउ घर पाखा पखेरा हरुको
अनायासै सम्झना आउँदा मेरो मन भित्र देखेनै रसायर आउछ । के गर्नु जिन्दगीको गोरेटोमा हिन्नै पर्ने । बनपाखामा गाई बाखरा
चराआउँदै सालको पात बजाउदै चरिहरुको चिरबिर सङै उनिहरु
सङै आबाज मिसाउदै गीत गाउदै कती रमाइलो हुन्थेयो । अनी
गोठाला गोठल्नीहरुसङै जिस्स्किदै हिनेको बगैचामा गयर आप
सताइरहने । अब त ति दिन फर्केर आउँदैनन होला । ठिकै छ
हल्लायर झर्दा पाकेको मलाई भन्दै झगडा गरेको अनी गोठालोमा
खाजा खादा चाउचाउको नुन पनि आदी आदी खाको ! अहो ! गर्मी
हुँदा चेपेखोलामा पौडी खेलेर साज घर आउँदा उकालो बाटो थाकेर
लखतरान । मेला पात हिन्दा जिस्किदै रमाइलो गरेको सम्झनाले सताइरहने । अब त ति दिन फर्केर आउँदैनन होला । ठिकै छ
नि जिबनको दौडानमा दौडनै पर्ने यस्तै रहेछ जिन्दगी समय सङै
परिवर्तन हुनुपर्ने ।
आमाले पकायर दियको खानेकुरा खान कती मिठो
आमाले पकायर दियको खानेकुरा खान कती मिठो
हुन्थेयो सम्झँदा
पनिमुख रसायर आउछ । आज भोली त सङी
साथी हरु कता कता पुगे होलान है ?
कोही छोराका बाउ त कोही बच्चा का माउ भय होलान ।
No comments:
Post a Comment