आफ्नै गाउ घर पाखा पखेरा

        

       आज फेरी कताकता बाट आफ्नै गाउ घर पाखा पखेरा हरुको

अनायासै सम्झना    आउँदा मेरो मन भित्र देखेनै रसायर आउछ ।
के गर्नु जिन्दगीको गोरेटोमा हिन्नै पर्ने । बनपाखामा गाई बाखरा
चराआउँदै सालको   पात बजाउदै     चरिहरुको चिरबिर  सङै उनिहरु

सङै आबाज मिसाउदै      गीत गाउदै कती रमाइलो हुन्थेयो । अनी

गोठाला    गोठल्नीहरुसङै जिस्स्किदै      हिनेको बगैचामा गयर आप

हल्लायर झर्दा पाकेको मलाई भन्दै झगडा गरेको अनी गोठालोमा

खाजा खादा चाउचाउको नुन पनि आदी आदी खाको ! अहो ! गर्मी

हुँदा चेपेखोलामा पौडी खेलेर साज घर आउँदा उकालो बाटो थाकेर

लखतरान । मेला पात हिन्दा जिस्किदै रमाइलो गरेको सम्झनाले
सताइरहने । अब त ति दिन फर्केर आउँदैनन होला । ठिकै छ

नि जिबनको दौडानमा दौडनै पर्ने यस्तै रहेछ जिन्दगी समय सङै

परिवर्तन हुनुपर्ने ।
                         आमाले पकायर दियको खानेकुरा खान कती मिठो

हुन्थेयो     सम्झँदा   

पनिमुख रसायर आउछ । आज भोली त सङी

साथी हरु कता कता पुगे होलान है ?

           कोही छोराका बाउ त कोही बच्चा का माउ भय होलान ।

 तेज बकस मिया