गजल
आज मलाई तिम्ले यक्लै पारेर के भो त,
गुलाब जस्तो मायाँ लाई मारेर के भो त ।
तिम्ले जित्यौ मैले हारेँ मायाको त्यो खेल,
मैले तिम्रो मायाँ सँग हारेर के भो त ।
ठाउँ थियो तिम्रो लागि दिल भित्र मेरो,
दु:खाइ गयौ मुटु मेरो चारेर के भो त ।
खुशी देख्न पाउछु भने जता गय पनि,
मेरो माया अन्तै तिर सारेर के भो त ।
बाचा कसम आखिर सबै तोड्नुनै त रैछ,
त्यो बेलामा मलाई सुनझै खारेर के भो त ।
संसार जिते पनि आखिर हार्यौ मायामा
गुलाब जस्तो मायाँ लाई मारेर के भो त ।
तेज
बयापानी ।
घरमा खाने नुन छैन तिमी जूनको कुरा गर्छौ
पानी ओत्ने छानो छैन पोत्ने चूनको कुरा गर्छौ।
फाटी सके कपडा पनि चल्दैन कि यो वर्षलाई
सिउने सियो छैन यहाँ तिमी सुनको कुरा गर्छौ।
जिन्दगी भर साथ दिने साथी प्रति माया छैन
छोडी जाने निष्ठुरीलाई सधै उनको कुरा गर्छौ।
रगतको नाता होईन नयाँ साईनो जोड्ने भन्दा
तिमी सधै उही पुरानो मात्र खुनको कुरा गर्छौ।
जतिसुकै जे भने नि आखिर छोडी गयो उसले
तर तिमी सधै त्यही एउटै गुनको कुरा गर्छौ।
सुवाश श्रेष्ट घ्याल्चोक गोरखा
आज मलाई तिम्ले यक्लै पारेर के भो त,
गुलाब जस्तो मायाँ लाई मारेर के भो त ।
तिम्ले जित्यौ मैले हारेँ मायाको त्यो खेल,
मैले तिम्रो मायाँ सँग हारेर के भो त ।
ठाउँ थियो तिम्रो लागि दिल भित्र मेरो,
दु:खाइ गयौ मुटु मेरो चारेर के भो त ।
खुशी देख्न पाउछु भने जता गय पनि,
मेरो माया अन्तै तिर सारेर के भो त ।
बाचा कसम आखिर सबै तोड्नुनै त रैछ,
त्यो बेलामा मलाई सुनझै खारेर के भो त ।
संसार जिते पनि आखिर हार्यौ मायामा
गुलाब जस्तो मायाँ लाई मारेर के भो त ।
तेज
बयापानी ।
''गजल''
घरमा खाने नुन छैन तिमी जूनको कुरा गर्छौ
पानी ओत्ने छानो छैन पोत्ने चूनको कुरा गर्छौ।
फाटी सके कपडा पनि चल्दैन कि यो वर्षलाई
सिउने सियो छैन यहाँ तिमी सुनको कुरा गर्छौ।
जिन्दगी भर साथ दिने साथी प्रति माया छैन
छोडी जाने निष्ठुरीलाई सधै उनको कुरा गर्छौ।
रगतको नाता होईन नयाँ साईनो जोड्ने भन्दा
तिमी सधै उही पुरानो मात्र खुनको कुरा गर्छौ।
जतिसुकै जे भने नि आखिर छोडी गयो उसले
तर तिमी सधै त्यही एउटै गुनको कुरा गर्छौ।
सुवाश श्रेष्ट घ्याल्चोक गोरखा
गरीबी लाई टप्प टिपी फाल्न सक्या छैन ,
फाटेका ति मन मुटु टाल्न सक्या छैन ।
नाना बाला रोइदिन्छन छैन खाना भनी ,
सुख सँग परिवार पाल्न सक्या छैन ।
ढिडो भात त छैन छैन नुन पनि छैन ,
शांझ पख सानो दियो बाल्न सक्या छैन ।
चाड बाड आइ दिन्छ रोइ दिन्छे छोरी ,
बर्सै पिच्छे एक सरो हाल्न सक्या छैन ।
धारा धारा पसिनका हुन्छु अगी बड्न ,
लर्खरिने पाइला मैले चाल्न सक्या छैन ।
तेज बकस मिया
बयापानी ।
गजल भन्दिनु ।
मेरो गाउ
बयापानी
गोर्खाको हर्मी गा बि स ।
बयापानी नामनै सुन्दर ,
...
पानीका ३ वटा धारा हरु
...
ठुला ठुला नाइसरका
रुखहरु
फेदमा पधेरो ।
ठुलो गाउ
तल बेसी फाट
चेपे नदिको किनरामा ठुलो बगर ..
बगरको नजिकै खेत
..............................
जङलको सिरमा घर
सालघारिको बन
...........................
लिगलिग कोट
राइनास कोट
......................
सडक जताततै
बिजुली बत्ती
गाउ भयपनी
सोचे भन्दा
रमाइलो
र सुन्दर ।
गजल
आज उसले एउटा बाचा गर्यो भन्दिनु,
बर्खा मासको असिनाझै झर्यो भन्दिनु ।
बाटो सबै उसको लागी बन्दै भयछन,
इस्वारीय जालमा आज पर्यो भन्दिनु ।
यै धर्तिमा बाच्ने इच्छा लाछ भन्दाभन्दै,
धर्ती छोडि अन्तै बसाइ सर्यो भन्दिनु ।
छाती भरी मुटु भरी तस्बिर साथमा,
त्यो कालिको चाहना नि टर्यो भन्दिनु ।
अगी सम्म घिटिघिटी सास लिदालिदै,
आउनै लाग्दा तिहार!काले मर्यो भन्दिनु ।
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा ।
बिर्सननै नसकिने साथ हजुरको,
सुनुसुनु झैलाग्ने बात हजुरको ।
भुल्नकहिलै नसकिने कलकलाउदा,
समाइ रहन मन्लाग्ने हात हजुरको ।
पुर्णिमाको रात मलाई दाईजो दियको,
औसिको त्यो अधायारो रात हजुरको ।
सुनसान थियो त्योकोठा दियो पिलिली,
के बयान गर्नुछर मात हजुरको ।
तेज बकस मिया
बयापानी ।
मै संगपो बिहे गर्छु भन्छे किन होला
हैन भने झुन्डियर मर्छु भन्छे किन होला !
नभएनी यो आगनीमा प्रेमरुपी दुबोहरु
रमाई रमाई वरिपरी चर्छु भन्छे किन होला !
अप्सरा सुहाउन्न म संग भन्दा पनि
मेरै मनमा डेरा सर्छु भन्छे किन होला !
माया यो भेल हो बगाएर लग्ला भनि
सम्झाउँदानी एकलै तर्छु भन्छे किन होला !
जेगरेनी उनीलाई ज्याइकुटी नपारेमा
अपहरण गरेरनी हर्छु भन्छे किन होला !
ईन्द्र थापा मगर
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा ।
बयापानी ।
किन होला
मै संगपो बिहे गर्छु भन्छे किन होला
हैन भने झुन्डियर मर्छु भन्छे किन होला !
नभएनी यो आगनीमा प्रेमरुपी दुबोहरु
रमाई रमाई वरिपरी चर्छु भन्छे किन होला !
अप्सरा सुहाउन्न म संग भन्दा पनि
मेरै मनमा डेरा सर्छु भन्छे किन होला !
माया यो भेल हो बगाएर लग्ला भनि
सम्झाउँदानी एकलै तर्छु भन्छे किन होला !
जेगरेनी उनीलाई ज्याइकुटी नपारेमा
अपहरण गरेरनी हर्छु भन्छे किन होला !
ईन्द्र थापा मगर
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा ।
चाहे कस्तो होला
गजल
मैले जस्तै उसले पनि चाहे कस्तो होला,
मंसिर मै कालेको घर आए कस्तो होला ।
कती बस्नु एउटै ठाउँ अब बसाइ सार्ने हैन ?
आफ्नो छोडि मेरो गाउ धाए कस्तो होला ।
बिरहका भाका सङै न्याउली सँग कती गाउछौ !
अब पञ्चे बाजा सँग गाए कस्तो होला ।
उमेरले बिदा दियो अरे लाउन टि-सट जामा ,
चुरा पोते साडी चोली लाए कस्तो होला ।
अमीन
गजल
हल्का हल्का जाली कुरा गर्छौ अरे त !
रिस राग पाली कुरा गर्छौ अरे त !
मुटु भरी साचेको त्यो माया कहाँ गयो ?
दिल बाटै फाली कुरा गर्छौ अरे त !
आगो जस्तै जल्दा खेरी मन हरर,
तेस्मै तेल हाली कुरा गर्छौ अरे त !
माया मैले दियको थिय लिइ नसक्नु,
किन यस्तो काली..!कुरा गर्छौ अरे त !
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा
गजल
सबै लाई जित्न खोज्दा हार्ने उस्तै म,
फलाउन खोज्दा बोट मार्ने उस्तै म ।
लटरम्म बोडि हरु फली रहने खेतमा,
चोर्न भनी बारी बारी चार्ने उस्तै म ।
फल जती सकियछ खाइ अरुले नै,
सकियसी काडे बारले बार्ने उस्तै म ।
अझै पनि आसा राखी बारी रहन्छु,
ओईलियको बोट लाई सार्ने उस्तै म ।
सधैं लुकी खादा खेरी चाल पाय अरे,
काले चोर घरमा गाल पार्ने उस्तै म ।
अमीन
सम्जियौकी
फेरिलायो बादुली नाउ सम्जियौकी ?
संगैबसी गीतगाको ठाउँ सम्जियौकी ?
शहरतिर झरेकोनी भयो दुइचार बर्ष,
बल्लआज यो कालेको नाउ सम्जियौकि ?
गजल
कसैको यो सम्झनाले चुहियो आसु आहाल भाछ,
सोचेकोथे के जिबनमा लाथालिङ बेहाल भाछ ।।
उमेरले नेटो काट्यो कोल्टे फेर्यो जिबनले ,
सम्जियर रुदारुदा पोखरी झै ताल भाछ ।।
धेरै बर्ष बितेजस्तो लाग्थेयो मलाई पर्देसमा ,
यसो हिसाब गरेकोत भर्खर यक साल भाछ ।।
के सोचेथे जिन्दगीमा के के भयो आज फेरी ,
थाछ मलाई ममाथिनै कोइकसैको जाल भाछ ।।
जतापनी स्वार्थइस्वार्थ विश्वाश जती टुटिगयो,
आफ्नोमुटु आँफैसँग खै कसरी छुटिगयो ।
बिबसता भन्नेहोकी कैदिबन्ने बाहना यो ?
मुटुमेरो टुक्राटुक्रा बनाइ कस्ले लुटिगयो ।
केसोचेथे जिन्दगीमा के के भयो आजयाहा,
चक्नाचुर भइसबै सिसासरी फुटिगयो ।
काले गोर्खाली ।
आफ्नोजिबन देखिआज आँफैलाई घिर्नालाग्छ,
मेरोभाग्य बगिजाने खोलासँग जुटिगयो ।। गजल
माया भन्ने चिजै यस्तै जातै बैगुनी,
जाने बाटो छेकी दिने रातै बैगुनी ।
कुरा गर्दै गयो फेरी उतै मोडिन्छ,
बोली पनि लजालु छ बातै बैगुनी ।
नबजेनी हुने थियो पात बजाउदा,
तिम्रै धुनमा बजिदिन्छ पातै बैगुनी ।
न भएनी नहुने!रे साथ मायाको ,
संसार नै भुलाउने साथै बैगुनी ।
जिस्क्याउने गिज्याउने बानी परेसी,
सुस्त सुस्त मताउने मातै बैगुनी ।
एक चोटि नहेरेत सुत्नै नसक्नी ,
फोटो माथि चिट्ठीको खातै बैगुनी ।
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गजल
दिन दिनै देखी रहने सपनी कस्तो,
उसकै रुप देख्छु खाली मपनी कस्तो ।
बिर्सनको लागि जती कोशीस गरेनी,
हर घडी उसकै नाम जपनि कस्तो ।
बात मार्दै जादा बिट मर्छ कुराको ,
त्यस्मै दुइटा बढी कुरा थपनि कस्तो ।
लह लह फुलि राको धानको बिचमा,
न सुहाउदो कोदाको त्यो कपनी कस्तो ।
भिन्दा भिन्दै फलेपनी खेती मायाको,
छुट्टीएको माया जोड्ने र!पनी कस्तो ।
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा ।
शिकारीको गोली बाट घाइते भाको चरी हुँ म,
पहाडकी रानी अनी त्यै लेककी परी हुँ म ।
मनभित्र आगो लाग्दा सितलता दिलाउने ,
हिउजस्तै चिसो चिसो साउनको झरी हुँ म ।
छताछुल्ल भई बग्ने नसा नसा रगत को,
अन्जुलिमा थापि राख बर्खे भेल सरी हुँ म ।
दुइपैसामा कही कतै बिक्ने मेरो इच्छा हैन,
आफ्नै पाखा पखेराको औषधीको बरी हुँ म ।
कालि
कोही कोही यसो गर्छन् मायाको लागि ।
गजल
सुस्त सुस्त बोलेपनी सुन्छ भन्दिनु,
सम्झना ले टोलाउदै रुन्छ भन्दिनु ।
हासो खुसी झारी लयो चैते हुरिले,
एकान्तमा बसी कुरा बुन्छ भन्दिनु ।
साथी सङी वरी परी कुरा गर्दा नि !
काले सधैं तिम्रै कुरा गुन्छ भन्दिनु ।
नसा भित्र डुली हिन्ने कण कणमा,
शरीर भित्र सत्ते तिम्रै खुन्छ भन्दिनु ।
तिम्रो लागि हासी हासी मर्छु भन्छरे!
ज्यानै फाल्न परे पनि हुन्छ भन्दिनु ।
बैरागी दाई ।
मेरी आमा
हसिया र नाम्लो सँग प्रिती लाउछिन मेरी आमा,
बिरहको भाका सँग गीत गाउछिन मेरी आमा ।
डुब्न लाको घामा जस्तै भयपनी उमेर उनको ,
दमको ब्यथा स्वा स्वा गर्दै मेला धाउछिन मेरी आमा ।
जाने बाटो ओरालो छ तेती गाह्रो नहुदो हो ,
फर्कदा त उकालो छ राती आउछिन मेरी आमा ।
दिनै भरी शाहुको मेला चियाको त्यो पात टिप्दै,
दिन्छ ज्याला २० रुपैया रमाउछिन मेरी आमा ।
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा ।
रामचन्द्र कार्की
गजल
तिमी सगै फेरी दिउला सास पिरतिको,
जुनि भर एउटै घर बास पिरतिको ।
प्रेमको यो रोगै चर्को जता जाउ तिमी,
हरियाली उमार्दिउ कि घास पिरतिको ।
तिम्रो माया पाए टर्छ निन्द्रा भोक मेरो,
लुपु लुपु खुवाइदेउ न गास पिरतिको ।
यती गर्छै तिमीले माया उती मैले,
नदेखिने नछोइने मास पिरतिको ।
तिम्रा लागि म मर्ने मेरा लागि तिमी,
जिन्दगीमा हामी सबै दास पिरतिको ।रामचन्द्र कार्की
आपपिपल -४, राईगाउँ गोरखा
गजल
मैले जस्तै उसले पनि चाहे कस्तो होला,
मंसिर मै कालेको घर आए कस्तो होला ।
कती बस्नु एउटै ठाउँ अब बसाइ सार्ने हैन ?
आफ्नो छोडि मेरो गाउ धाए कस्तो होला ।
बिरहका भाका सङै न्याउली सँग कती गाउछौ !
अब पञ्चे बाजा सँग गाए कस्तो होला ।
उमेरले बिदा दियो अरे लाउन टि-सट जामा ,
चुरा पोते साडी चोली लाए कस्तो होला ।
अमीन
गजल
हल्का हल्का जाली कुरा गर्छौ अरे त !
रिस राग पाली कुरा गर्छौ अरे त !
मुटु भरी साचेको त्यो माया कहाँ गयो ?
दिल बाटै फाली कुरा गर्छौ अरे त !
आगो जस्तै जल्दा खेरी मन हरर,
तेस्मै तेल हाली कुरा गर्छौ अरे त !
माया मैले दियको थिय लिइ नसक्नु,
किन यस्तो काली..!कुरा गर्छौ अरे त !
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा
गजल
सबै लाई जित्न खोज्दा हार्ने उस्तै म,
फलाउन खोज्दा बोट मार्ने उस्तै म ।
लटरम्म बोडि हरु फली रहने खेतमा,
चोर्न भनी बारी बारी चार्ने उस्तै म ।
फल जती सकियछ खाइ अरुले नै,
सकियसी काडे बारले बार्ने उस्तै म ।
अझै पनि आसा राखी बारी रहन्छु,
ओईलियको बोट लाई सार्ने उस्तै म ।
सधैं लुकी खादा खेरी चाल पाय अरे,
काले चोर घरमा गाल पार्ने उस्तै म ।
अमीन
सम्जियौकी
फेरिलायो बादुली नाउ सम्जियौकी ?
संगैबसी गीतगाको ठाउँ सम्जियौकी ?
शहरतिर झरेकोनी भयो दुइचार बर्ष,
बल्लआज यो कालेको नाउ सम्जियौकि ?
गजल
कसैको यो सम्झनाले चुहियो आसु आहाल भाछ,
सोचेकोथे के जिबनमा लाथालिङ बेहाल भाछ ।।
उमेरले नेटो काट्यो कोल्टे फेर्यो जिबनले ,
सम्जियर रुदारुदा पोखरी झै ताल भाछ ।।
धेरै बर्ष बितेजस्तो लाग्थेयो मलाई पर्देसमा ,
यसो हिसाब गरेकोत भर्खर यक साल भाछ ।।
के सोचेथे जिन्दगीमा के के भयो आज फेरी ,
थाछ मलाई ममाथिनै कोइकसैको जाल भाछ ।।
जतापनी स्वार्थइस्वार्थ विश्वाश जती टुटिगयो,
आफ्नोमुटु आँफैसँग खै कसरी छुटिगयो ।
बिबसता भन्नेहोकी कैदिबन्ने बाहना यो ?
मुटुमेरो टुक्राटुक्रा बनाइ कस्ले लुटिगयो ।
केसोचेथे जिन्दगीमा के के भयो आजयाहा,
चक्नाचुर भइसबै सिसासरी फुटिगयो ।
काले गोर्खाली ।
आफ्नोजिबन देखिआज आँफैलाई घिर्नालाग्छ,
मेरोभाग्य बगिजाने खोलासँग जुटिगयो ।। गजल
माया भन्ने चिजै यस्तै जातै बैगुनी,
जाने बाटो छेकी दिने रातै बैगुनी ।
कुरा गर्दै गयो फेरी उतै मोडिन्छ,
बोली पनि लजालु छ बातै बैगुनी ।
नबजेनी हुने थियो पात बजाउदा,
तिम्रै धुनमा बजिदिन्छ पातै बैगुनी ।
न भएनी नहुने!रे साथ मायाको ,
संसार नै भुलाउने साथै बैगुनी ।
जिस्क्याउने गिज्याउने बानी परेसी,
सुस्त सुस्त मताउने मातै बैगुनी ।
एक चोटि नहेरेत सुत्नै नसक्नी ,
फोटो माथि चिट्ठीको खातै बैगुनी ।
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गजल
दिन दिनै देखी रहने सपनी कस्तो,
उसकै रुप देख्छु खाली मपनी कस्तो ।
बिर्सनको लागि जती कोशीस गरेनी,
हर घडी उसकै नाम जपनि कस्तो ।
बात मार्दै जादा बिट मर्छ कुराको ,
त्यस्मै दुइटा बढी कुरा थपनि कस्तो ।
लह लह फुलि राको धानको बिचमा,
न सुहाउदो कोदाको त्यो कपनी कस्तो ।
भिन्दा भिन्दै फलेपनी खेती मायाको,
छुट्टीएको माया जोड्ने र!पनी कस्तो ।
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा ।
शिकारीको गोली बाट घाइते भाको चरी हुँ म,
पहाडकी रानी अनी त्यै लेककी परी हुँ म ।
मनभित्र आगो लाग्दा सितलता दिलाउने ,
हिउजस्तै चिसो चिसो साउनको झरी हुँ म ।
छताछुल्ल भई बग्ने नसा नसा रगत को,
अन्जुलिमा थापि राख बर्खे भेल सरी हुँ म ।
दुइपैसामा कही कतै बिक्ने मेरो इच्छा हैन,
आफ्नै पाखा पखेराको औषधीको बरी हुँ म ।
कालि
कोही कोही यसो गर्छन् मायाको लागि ।
गजल
सुस्त सुस्त बोलेपनी सुन्छ भन्दिनु,
सम्झना ले टोलाउदै रुन्छ भन्दिनु ।
हासो खुसी झारी लयो चैते हुरिले,
एकान्तमा बसी कुरा बुन्छ भन्दिनु ।
साथी सङी वरी परी कुरा गर्दा नि !
काले सधैं तिम्रै कुरा गुन्छ भन्दिनु ।
नसा भित्र डुली हिन्ने कण कणमा,
शरीर भित्र सत्ते तिम्रै खुन्छ भन्दिनु ।
तिम्रो लागि हासी हासी मर्छु भन्छरे!
ज्यानै फाल्न परे पनि हुन्छ भन्दिनु ।
बैरागी दाई ।
मेरी आमा
हसिया र नाम्लो सँग प्रिती लाउछिन मेरी आमा,
बिरहको भाका सँग गीत गाउछिन मेरी आमा ।
डुब्न लाको घामा जस्तै भयपनी उमेर उनको ,
दमको ब्यथा स्वा स्वा गर्दै मेला धाउछिन मेरी आमा ।
जाने बाटो ओरालो छ तेती गाह्रो नहुदो हो ,
फर्कदा त उकालो छ राती आउछिन मेरी आमा ।
दिनै भरी शाहुको मेला चियाको त्यो पात टिप्दै,
दिन्छ ज्याला २० रुपैया रमाउछिन मेरी आमा ।
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा ।
रामचन्द्र कार्की
गजल
तिमी सगै फेरी दिउला सास पिरतिको,
जुनि भर एउटै घर बास पिरतिको ।
प्रेमको यो रोगै चर्को जता जाउ तिमी,
हरियाली उमार्दिउ कि घास पिरतिको ।
तिम्रो माया पाए टर्छ निन्द्रा भोक मेरो,
लुपु लुपु खुवाइदेउ न गास पिरतिको ।
यती गर्छै तिमीले माया उती मैले,
नदेखिने नछोइने मास पिरतिको ।
तिम्रा लागि म मर्ने मेरा लागि तिमी,
जिन्दगीमा हामी सबै दास पिरतिको ।रामचन्द्र कार्की
आपपिपल -४, राईगाउँ गोरखा
हल्का हल्का जाली कुरा गर्छौ अरे त !
रिस राग पाली कुरा गर्छौ अरे त !
मुटु भरी साचेको त्यो माया कहाँ गयो ?
दिल बाटै फाली कुरा गर्छौ अरे त !
आगो जस्तै जल्दा खेरी मन हरर,
तेस्मै तेल हाली कुरा गर्छौ अरे त !
माया मैले दियको थिय लिइ नसक्नु,
किन यस्तो काली..!कुरा गर्छौ अरे त !
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा
गजल
सबै लाई जित्न खोज्दा हार्ने उस्तै म,
फलाउन खोज्दा बोट मार्ने उस्तै म ।
लटरम्म बोडि हरु फली रहने खेतमा,
चोर्न भनी बारी बारी चार्ने उस्तै म ।
फल जती सकियछ खाइ अरुले नै,
सकियसी काडे बारले बार्ने उस्तै म ।
अझै पनि आसा राखी बारी रहन्छु,
ओईलियको बोट लाई सार्ने उस्तै म ।
सधैं लुकी खादा खेरी चाल पाय अरे,
काले चोर घरमा गाल पार्ने उस्तै म ।
अमीन
सम्जियौकी
फेरिलायो बादुली नाउ सम्जियौकी ?
संगैबसी गीतगाको ठाउँ सम्जियौकी ?
शहरतिर झरेकोनी भयो दुइचार बर्ष,
बल्लआज यो कालेको नाउ सम्जियौकि ?
संगैबसी गीतगाको ठाउँ सम्जियौकी ?
शहरतिर झरेकोनी भयो दुइचार बर्ष,
बल्लआज यो कालेको नाउ सम्जियौकि ?
गजल
कसैको यो सम्झनाले चुहियो आसु आहाल भाछ,
सोचेकोथे के जिबनमा लाथालिङ बेहाल भाछ ।।
उमेरले नेटो काट्यो कोल्टे फेर्यो जिबनले ,
सम्जियर रुदारुदा पोखरी झै ताल भाछ ।।
धेरै बर्ष बितेजस्तो लाग्थेयो मलाई पर्देसमा ,
यसो हिसाब गरेकोत भर्खर यक साल भाछ ।।
के सोचेथे जिन्दगीमा के के भयो आज फेरी ,
थाछ मलाई ममाथिनै कोइकसैको जाल भाछ ।।
जतापनी स्वार्थइस्वार्थ विश्वाश जती टुटिगयो,
आफ्नोमुटु आँफैसँग खै कसरी छुटिगयो ।
बिबसता भन्नेहोकी कैदिबन्ने बाहना यो ?
मुटुमेरो टुक्राटुक्रा बनाइ कस्ले लुटिगयो ।
केसोचेथे जिन्दगीमा के के भयो आजयाहा,
चक्नाचुर भइसबै सिसासरी फुटिगयो ।
काले गोर्खाली ।
आफ्नोजिबन देखिआज आँफैलाई घिर्नालाग्छ,
मेरोभाग्य बगिजाने खोलासँग जुटिगयो ।।
गजल
माया भन्ने चिजै यस्तै जातै बैगुनी,
जाने बाटो छेकी दिने रातै बैगुनी ।
कुरा गर्दै गयो फेरी उतै मोडिन्छ,
बोली पनि लजालु छ बातै बैगुनी ।
नबजेनी हुने थियो पात बजाउदा,
तिम्रै धुनमा बजिदिन्छ पातै बैगुनी ।
न भएनी नहुने!रे साथ मायाको ,
संसार नै भुलाउने साथै बैगुनी ।
जिस्क्याउने गिज्याउने बानी परेसी,
सुस्त सुस्त मताउने मातै बैगुनी ।
एक चोटि नहेरेत सुत्नै नसक्नी ,
फोटो माथि चिट्ठीको खातै बैगुनी ।
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गजल
दिन दिनै देखी रहने सपनी कस्तो,
उसकै रुप देख्छु खाली मपनी कस्तो ।
बिर्सनको लागि जती कोशीस गरेनी,
हर घडी उसकै नाम जपनि कस्तो ।
बात मार्दै जादा बिट मर्छ कुराको ,
त्यस्मै दुइटा बढी कुरा थपनि कस्तो ।
लह लह फुलि राको धानको बिचमा,
न सुहाउदो कोदाको त्यो कपनी कस्तो ।
भिन्दा भिन्दै फलेपनी खेती मायाको,
छुट्टीएको माया जोड्ने र!पनी कस्तो ।
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा ।
शिकारीको गोली बाट घाइते भाको चरी हुँ म,
पहाडकी रानी अनी त्यै लेककी परी हुँ म ।
मनभित्र आगो लाग्दा सितलता दिलाउने ,
हिउजस्तै चिसो चिसो साउनको झरी हुँ म ।
छताछुल्ल भई बग्ने नसा नसा रगत को,
अन्जुलिमा थापि राख बर्खे भेल सरी हुँ म ।
दुइपैसामा कही कतै बिक्ने मेरो इच्छा हैन,
आफ्नै पाखा पखेराको औषधीको बरी हुँ म ।
कालि
गजल
सुस्त सुस्त बोलेपनी सुन्छ भन्दिनु,
सम्झना ले टोलाउदै रुन्छ भन्दिनु ।
हासो खुसी झारी लयो चैते हुरिले,
एकान्तमा बसी कुरा बुन्छ भन्दिनु ।
साथी सङी वरी परी कुरा गर्दा नि !
काले सधैं तिम्रै कुरा गुन्छ भन्दिनु ।
नसा भित्र डुली हिन्ने कण कणमा,
शरीर भित्र सत्ते तिम्रै खुन्छ भन्दिनु ।
तिम्रो लागि हासी हासी मर्छु भन्छरे!
ज्यानै फाल्न परे पनि हुन्छ भन्दिनु ।
बैरागी दाई ।
मेरी आमा
हसिया र नाम्लो सँग प्रिती लाउछिन मेरी आमा,
बिरहको भाका सँग गीत गाउछिन मेरी आमा ।
डुब्न लाको घामा जस्तै भयपनी उमेर उनको ,
दमको ब्यथा स्वा स्वा गर्दै मेला धाउछिन मेरी आमा ।
जाने बाटो ओरालो छ तेती गाह्रो नहुदो हो ,
फर्कदा त उकालो छ राती आउछिन मेरी आमा ।
दिनै भरी शाहुको मेला चियाको त्यो पात टिप्दै,
दिन्छ ज्याला २० रुपैया रमाउछिन मेरी आमा ।
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा ।
माया भन्ने चिजै यस्तै जातै बैगुनी,
जाने बाटो छेकी दिने रातै बैगुनी ।
कुरा गर्दै गयो फेरी उतै मोडिन्छ,
बोली पनि लजालु छ बातै बैगुनी ।
नबजेनी हुने थियो पात बजाउदा,
तिम्रै धुनमा बजिदिन्छ पातै बैगुनी ।
न भएनी नहुने!रे साथ मायाको ,
संसार नै भुलाउने साथै बैगुनी ।
जिस्क्याउने गिज्याउने बानी परेसी,
सुस्त सुस्त मताउने मातै बैगुनी ।
एक चोटि नहेरेत सुत्नै नसक्नी ,
फोटो माथि चिट्ठीको खातै बैगुनी ।
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गजल
दिन दिनै देखी रहने सपनी कस्तो,
उसकै रुप देख्छु खाली मपनी कस्तो ।
बिर्सनको लागि जती कोशीस गरेनी,
हर घडी उसकै नाम जपनि कस्तो ।
बात मार्दै जादा बिट मर्छ कुराको ,
त्यस्मै दुइटा बढी कुरा थपनि कस्तो ।
लह लह फुलि राको धानको बिचमा,
न सुहाउदो कोदाको त्यो कपनी कस्तो ।
भिन्दा भिन्दै फलेपनी खेती मायाको,
छुट्टीएको माया जोड्ने र!पनी कस्तो ।
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा ।
शिकारीको गोली बाट घाइते भाको चरी हुँ म,
पहाडकी रानी अनी त्यै लेककी परी हुँ म ।
मनभित्र आगो लाग्दा सितलता दिलाउने ,
हिउजस्तै चिसो चिसो साउनको झरी हुँ म ।
छताछुल्ल भई बग्ने नसा नसा रगत को,
अन्जुलिमा थापि राख बर्खे भेल सरी हुँ म ।
दुइपैसामा कही कतै बिक्ने मेरो इच्छा हैन,
आफ्नै पाखा पखेराको औषधीको बरी हुँ म ।
कालि
कोही कोही यसो गर्छन् मायाको लागि ।
गजल
सुस्त सुस्त बोलेपनी सुन्छ भन्दिनु,
सम्झना ले टोलाउदै रुन्छ भन्दिनु ।
हासो खुसी झारी लयो चैते हुरिले,
एकान्तमा बसी कुरा बुन्छ भन्दिनु ।
साथी सङी वरी परी कुरा गर्दा नि !
काले सधैं तिम्रै कुरा गुन्छ भन्दिनु ।
नसा भित्र डुली हिन्ने कण कणमा,
शरीर भित्र सत्ते तिम्रै खुन्छ भन्दिनु ।
तिम्रो लागि हासी हासी मर्छु भन्छरे!
ज्यानै फाल्न परे पनि हुन्छ भन्दिनु ।
बैरागी दाई ।
मेरी आमा
हसिया र नाम्लो सँग प्रिती लाउछिन मेरी आमा,
बिरहको भाका सँग गीत गाउछिन मेरी आमा ।
डुब्न लाको घामा जस्तै भयपनी उमेर उनको ,
दमको ब्यथा स्वा स्वा गर्दै मेला धाउछिन मेरी आमा ।
जाने बाटो ओरालो छ तेती गाह्रो नहुदो हो ,
फर्कदा त उकालो छ राती आउछिन मेरी आमा ।
दिनै भरी शाहुको मेला चियाको त्यो पात टिप्दै,
दिन्छ ज्याला २० रुपैया रमाउछिन मेरी आमा ।
तेज बकस मिया
हर्मी १ बयापानी
गोर्खा ।
रामचन्द्र कार्की
गजल
तिमी सगै फेरी दिउला सास पिरतिको,
जुनि भर एउटै घर बास पिरतिको ।
प्रेमको यो रोगै चर्को जता जाउ तिमी,
हरियाली उमार्दिउ कि घास पिरतिको ।
तिम्रो माया पाए टर्छ निन्द्रा भोक मेरो,
लुपु लुपु खुवाइदेउ न गास पिरतिको ।
यती गर्छै तिमीले माया उती मैले,
नदेखिने नछोइने मास पिरतिको ।
तिम्रा लागि म मर्ने मेरा लागि तिमी,
जिन्दगीमा हामी सबै दास पिरतिको ।
तिमी सगै फेरी दिउला सास पिरतिको,
जुनि भर एउटै घर बास पिरतिको ।
प्रेमको यो रोगै चर्को जता जाउ तिमी,
हरियाली उमार्दिउ कि घास पिरतिको ।
तिम्रो माया पाए टर्छ निन्द्रा भोक मेरो,
लुपु लुपु खुवाइदेउ न गास पिरतिको ।
यती गर्छै तिमीले माया उती मैले,
नदेखिने नछोइने मास पिरतिको ।
तिम्रा लागि म मर्ने मेरा लागि तिमी,
जिन्दगीमा हामी सबै दास पिरतिको ।
रामचन्द्र कार्की
आपपिपल -४, राईगाउँ गोरखा
आपपिपल -४, राईगाउँ गोरखा
No comments:
Post a Comment