कबिता

                                            देबी देबतालाई साचि राखि
                                            तिमीलाई आफ्नो बनायको थिए ।
                                            आत्म हत्या गर्छु भन्दा
                                            बाबा आमालाइ मनाएको थिए ।।
                                            आफ्नै मनलाइ सोधि हेर
                                            मलाइ दोसी ठान्छौ भने |
                                            स्वार्थि संसार छोडिदिन्छु
                                            तिम्ले सुख पाउछौ भने |।
                                            हिजो सम्म माँया गर्थेउ
                                            कालि भनि भनि |
                                            आज माया अन्तै सारेउ
                                            साथि छानि छानि  ||
                                            सबैथोक त्यागी तिम्लाइ
                                            जिबन अर्पन गरे मैले |
                                            आज मेरो आसुँ बग्दा पनि
                                            तिमी हाँस्छौ अहिले ||
                                            तिमी आफै भन्ने गर्थेउ
                                            सँगै जिउला सयौ जुनि |
                                            मैले ज्यानै दिँदा पनि
                                            किन घात् गरेउ बैगुनी ?


                                            उदाशी काली
                                            मोरङ नेपाल ।



तिम्रो माँया
मुटु भरी चोट पाँए तर पनि भो भनिन,
मत तीम्रो हैन भन्यौ मैले पनि हो भनिन ।
चिन्दिन म भन्यौ अरे मेरो बारे सोध्धा खेरी,
सम्झना छ भन्दे भन्दा बुझीहालेँ को ? भनिन ।