प्रिय निष्ठुरी ।

बिर्षन खोज्दा खोज्दै पनी किन किन थाहै नपाई यो मन छट्पटीएको ले नमान्दा नमान्दै लेख्न खोज्दै छु तिम्रो नाम लिएर । हुन त तिम्रो नाम लिएर पत्र लेख्ने आदेश ममा छैन तै पनी मनको पिर हटाऊनको लागी यि मेरा हातका औँलाहरु सेतो कागजको बेदाग पानामा तिखो कलमको सुइरो धस्न बाध्य भए। धेरै लामो समय भएको थियो तिमीलाई बिर्षँदै गएको तर तर आज मेरो कानमा घटना भयो भन्ने सुनेकोले पुरानै सम्झना आइदिएकोले दुई चार शब्द लेख्दै छु । कहाँ छौ के गर्दै छौ त्यो त मलाई थाहा छैन तै पनी मनमा चोट त परेकै होला समाहाल्नु आफुले आफुलाई ।

       
          तिमीले त यो क्षितिज पारीको दुखीलाई बिर्षीसक्यौ होला तर मलाई त तिमी बिना जहाँ गएपनी एक्लो महाशुस हुन्छ । जब बिहान हुन्छ अनी सुर्य तर्फ फर्केर हातको पाली बनाऊँदै हेर्छु तिमी नै आऊँदै छौ की भनेर । अनी जब शन्ध्या हुन्छ तिमी बिलाए झैँ लाग्छ । रातभरी तिम्रै कल्पनामा हराऊँछु । खै २ - ३  बजेतिर निदाऊँदो रहेछु । अनी सपनीमा आईदिन्छौ अबेर सम्म सु्तिरहँदो रहेछु । कोही बिरानो मुलुकको मान्छे आएर बिरानै भाषामा कराउँछ, झस्कन्छु बिहुँजिँदा त बिहान ८ बजिसकेको हुन्छ ।

                              मेरा दिनहरु यसरी नै बितिरहेका छन् । तिमिलाई कस्तो छ दिन कसरी बिताइरहेकी छौ ? हुनत तिमीसँग त भुल्ने मान्छे छ राम्रै सँग बिताइरहेकी हौली नराम्रो त हुन नसक्ला किनकी तिमी सबैकुराले भरिपुर्ण छौ र नराम्रो नहोस् पनी मेरो चाहना र कामना तिमीलाई ।

                               अन्त्यमा तिम्रो शुस्वास्थ्य र दिर्घायुको कामना गर्दै बिदा हुन्छु । ऊही पागल प्रेमी ।